Najlepsza odpowiedź
Ponieważ Rosjanie stanowią około 1/2 słowiańskich użytkowników na świecie, a pozostałe narody słowiańskie są znacznie mniejsze, jest prawie pewne, że najpowszechniejsze nazwiska rosyjskie są jednocześnie najbardziej rozpowszechnionymi nazwiskami słowiańskimi. Tak więc według TOP 20 najpopularniejszych rosyjskich nazwisk i ich znaczenia są to Iwanow, Smirnow, Kuzniecow, Popow, Wasiliew. Naprawdę bym uwierzył, że nawet ta pełna piątka wciąż przebija wszelkie nazwy spoza Rosji.
Od Ta mapa pokazuje najczęstsze nazwiska w Europie
Cóż, Smirnov i Iwanow toczą bardzo zacięty pojedynek w Rosji – ta mapa pokazuje Smirnov na szczycie – ale w tym zapewne pomagają inne narody słowiańskie. Zarówno na Białorusi, jak iw Bułgarii Iwanow jest najpopularniejszym nazwiskiem, więc wraz z rosyjskimi Iwanowami prawdopodobnie odzyskują przywództwo.
Możesz zauważyć, że w innych słowiańskich narodach odmiany Novák / Nowak (= Newman) i Horváth / Horvat (na podstawie chorwackiego i / lub węgierskiego słowa oznaczającego Chorwat) to najbardziej rozpowszechnione nazwiska. Popovič i Jovanovič (plus Hodžič i Stojanovskij) prowadzą w niektórych krajach postjugosłowiańskich, a Meljnik na Ukrainie.
Odpowiedź
Wyniki badań genetycznych mogą pomóc nam odpowiedzieć na to pytanie. Podczas gdy archealogiczne wykopaliska i pierwotne źródła często pozostawiają nam teorie, spekulacje i zmieniające się narracje, badania naukowe nad współczesnymi populacjami mogą dać nam bardziej konkretne odpowiedzi.
Przeprowadzono badanie, które miało na celu wyjaśnienie słowiańskiego pochodzenia i określenie związek między współczesnymi Słowianami a starożytnymi rdzennymi populacjami. Wyniki zostały opublikowane w czasopiśmie Plos.
Wspólna podręcznikowa narracja słowiańskiej etnogenezy umieszcza wczesnych Słowian na ograniczonych obszarach albo w Europie Wschodniej, albo na stepach Eurazji. Migranci słowiańscy wypełniliby lukę pozostawioną przez uciekających germańskich mieszkańców Europy Środkowej, zasiedlających ziemie współczesnych Polaków, Czechów itp. To była narracja, której ja również trzymałem się przez długi czas. Wyniki genetyczne tego badania wydają się być sprzeczne z tą teorią. Zamiast tego pokazują, że Słowianie są potomkami mocno zakorzenionych rdzennych europejskich populacji, które zamieszkiwały rozległe obszary północno-środkowej i wschodniej Europy od czasów epoki brązu. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku linii matrylinearnych.
„ Łącznie czas powstania i zasięg terytorialny mitochondrialnych podgrup H5a2, H5e1a, H5u1, U4a2, U5a2a i U5a2b1 obserwowane w populacjach Europy Środkowej i Wschodniej wskazują, że część matczynych przodków dzisiejszych Słowian (Polaków, Czechów, Słowaków, Ukraińców i Rosjan) zamieszkiwała tereny Europy Środkowej i Wschodniej znacznie wcześniej niż szacowano na podstawie badań archeologicznych. i danych historycznych. Rzeczywiście, pokazujemy tutaj istnienie ciągłości genetycznej kilku rodowodów matczynych w Europie Środkowej od czasów epoki brązu i żelaza. Zatem dane z kompletnych genomów mitochondrialnych do tej pory wydają się wskazywać, że przodkowie Słowian byli autochtoniczne ludy Europy Środkowej i Wschodniej zamiast wczesnośredniowiecznych najeźdźców pojawiających się na ograniczonych obszarach dorzecza Prutu i Dniestru i gwałtownie rozszerzających się w wyniku migracji, jak sugerują niektórzy archeolodzy [9] . Pod tym względem pełne dane genomu z kilku mitochondrialnych podgrup prawdopodobnie pochodzenia środkowoeuropejskiego przedstawione w tym i poprzednich badaniach [51] , [52] są w doskonałej zgodności z najnowszymi odkryciami antropologii fizycznej, sugerującymi ciągłość osadnictwa ludzkiego w Europie Środkowej między rzymskimi okres i wczesne średniowiecze [11] oraz z wcześniejszymi danymi antropologicznymi wskazującymi na Europę Środkową jako„ ojczyznę ”Słowian [54] . ”
Naukowcy twierdzą dalej, że
„ Podsumowując, dane te wskazują na genetyczną ciągłość kilku linii matczynych w Europie Środkowej od czasy epoki brązu i żelaza. Co ciekawe, obraz ten można również potwierdzić czasem ekspansji podklastra chromosomu Y R1a1a1-M458 [51] .Można więc wykluczyć założenie migracyjne, że tereny Europy Środkowej zasiedlili Słowianie dopiero na początku VI wieku, po całkowitym wyludnieniu północnych terenów Europy Środkowej [1] . Rzeczywiście, przedstawione tu dane wskazują, że widoczne zmiany kultury materialnej Europy Środkowej w V wieku nie wynikały z rozległych zmian demograficznych, ale raczej towarzyszyła im ciągłość niektórych matczynych i ojcowskich linii między brązem a wczesnym średniowieczem ”.
To badanie miało poważne implikacje, ponieważ wywraca do góry nogami założenia dotyczące słowiańskiej i północnoeuropejskiej historii demograficznej. W naszych poszukiwaniach słowiańskiej ojczyzny wydaje się, że byliśmy nieco ograniczeni. Przodków współczesnych Słowian można wyraźnie prześledzić do starożytnych linii rodowych istniejących w Europie Środkowej od najwcześniejszych migracji indoeuropejskich. Proto Słowianie zamieszkiwali ziemie Polski, Białorusi, Ukrainy i Czech setki lat przed rzekomymi masowymi migracjami. Słowianie nie wyłonili się z masowych migracji plemion pochodzących z jakiegokolwiek miejsca w Europie Wschodniej, ale raczej reprezentują starożytną populację Europy Środkowo-Wschodniej, która obejmowała rozległy obszar.
Oczywiście, niezależnie od tego, czy ludzie ci mówili proto bałto-słowiańskim językiem, mieli jednolitą kulturę lub tożsamość grupowa nie została ujawniona w genomie. To tutaj potrzebujemy historyków i archeologów.
Inne badanie, również opublikowane w Plos Journal, potwierdziło ten wniosek i dostarczyło interesujących spostrzeżeń dotyczących wzajemnych powiązań współczesnych populacji bałtyckich i słowiańskich. W badaniu uwzględniono wszystkie narody bałtosłowiańskie.
W badaniu stwierdzono, że Polacy, Białorusini, Ukraińcy i południowi / środkowi Rosjanie mają wysoki poziom ciągłości genetycznej i pokrewieństwa. Czesi i Słowacy są również podobni do innych Słowian północnych, ale są bardziej usuwani z powodu domieszki germańskiej , i dlatego przenoszeni są do mieszkańców Europy Zachodniej. Północni Rosjanie są najbardziej nietypowymi Słowianami Północnymi i skupiają się blisko nie słowiańskich Finów i Estończyków.
„W porównaniu ze Słowianami Wschodnimi Słowianie Zachodni są bardziej zróżnicowany. W szczególności Czesi ( Rys. 2A i 2B ) oraz w mniejszym stopniu również Słowacy ( Rys. 2A ), są przesunięte w stronę Niemców i innych mieszkańców Europy Zachodniej, podczas gdy Polacy nakładają się lub leżą blisko Słowian Wschodnich. Podobnie, parami odległości genetyczne populacji są dwukrotnie większe dla Słowian Zachodnich niż dla Słowian Wschodnich (DNei = 0,241 dla NRY; FST = 0,0014) (tabele A, B w Plik S1 ). Warto zauważyć, że odległości genetyczne pozostają niskie po dodaniu Polaków do Białorusinów, Ukraińców i Rosjan z regionów środkowo-południowych (DNei = 0,144 dla NRY; FST = 0,0006 dla danych autosomalnych), wskazując tym samym na rozszerzony obszar geograficzny o niskim zróżnicowaniu genetycznym wśród większości słowiańskich użytkowników w Europie Środkowo-Wschodniej. ”
„ Z kolei Rosjanie z północnego regionu europejskiej części Rosji są zróżnicowani od reszty Słowian Wschodnich, a na działkach genetycznych leżą w sąsiedztwie ich geograficznych sąsiadów mówiących po fińsku. W związku z tym średnie odległości genetyczne między północnymi Rosjanami a pozostałymi populacjami wschodniosłowiańskimi są wysokie .
Badanie daje nam również interesujące odkrycia dotyczące ludów południowosłowiańskich.
„ Większość południowych Słowian jest oddzielona od reszty populacji bałtosłowiańskich i tworzy nieliczną grupę populacji z wewnętrznym zróżnicowaniem na zachodnie (Słoweńcy, Chorwaci i Bośniacy) i wschodni (Macedończycy i Bułgarzy) regiony Półwyspu Bałkańskiego, pomiędzy którymi znajdują się Serbowie ( Rys. 2A i 2B ). Średnie odległości genetyczne populacji parami dla Słowian południowych (DNei = 0,239 dla NRY; FST = 0,0009 dla danych autosomalnych) (Tabele A, B w Plik S1 ) są porównywalne lub wyższe od tych dla Słowian Wschodnich, mimo że mają mniejszy region na Półwyspie Bałkańskim, zająć. Co więcej, Słoweńcy leżą blisko nie mówiących słowiańsko Węgrów, podczas gdy grupa wschodnich Słowian południowych znajduje się razem z nie mówiącymi po słowiańsku, ale geograficznie sąsiadującymi Rumunami i do pewnego stopnia z Grekami. ”
Tak więc według tego badania istnieje znacząca granica genetyczna oddzielająca Słowian Południowych od Słowian Zachodnich i Wschodnich.Istnieje również wysoki poziom różnorodności genetycznej wśród samych Słowian południowych, co stanowi przeciwieństwo względnej harmonii istniejącej między grupami zachodniosłowiańskimi i wschodnimi (pomimo genetycznego podziału między Polską a Czechami i północnych Rosjan z resztą Słowian północnych).
Interesujące jest również krótkie odniesienie do Bałtyków Litwinów i Łotyszy.
„ Obie istniejące populacje bałtyckie, Łotysze i Litwini, zamieszkują sąsiedztwo Estończyków mówiących po ugrofińsku według ich różnorodności chromosomów Y ( Rys. 2B ), podczas gdy w swojej autosomalnej wariacji są lekko przesunięte w stronę grupy głośników wschodniosłowiańskich ( Rys. 2A ). Ponadto można znaleźć Volga-Finnic Mordvins w pobliżu dwóch bałtyckich populacji ( Rys. 2A ), potencjalnie odzwierciedlając historyczne dowody na to, że strefa rozprzestrzeniania się plemion bałtyckich wcześniej sięgała bardziej wschodnich części równiny wschodnioeuropejskiej [ 49 , 50 ]. ”
Tak więc bałtyccy użytkownicy są pod wpływem Estończyków ugrofińskich, ale także ściśle łączą się ze wschodnimi Słowianami (w szczególności z Białorusinami). Co ciekawe, istnieją podobieństwa między obecnymi populacjami bałtyckimi i fińskimi w Wołdze, co wskazuje na ekspansywny niegdyś zasięg obejmowany przez głośniki bałtyckie. Wrócę później do Bałtów.
Naukowcy kończą swój artykuł stwierdzeniem, że istnieją dwa ogólne podłoża przodków we współczesnych populacjach słowiańskich.
„ Wyniki naszego badania wykazały bliskość genetyczną większości populacji zachodniosłowiańskich i wschodniosłowiańskich zamieszkujących obszar geograficzny od Polski na zachodzie po Wołgę na wschodzie ( Rys. 2A i 2B , Tabele A, B w pliku S1 ). Niektóre haplotypy mtDNA hgs H5, H6, U4a występowały częściej w genomach głośników zachodniosłowiańskich i wschodniosłowiańskich, dostarczając tym samym dalszych dowodów na matrylinearną jedność Słowian Zachodnich i Wschodnich [ 28 , 36 ] , a także ciągłość różnorodności mtDNA na terenie współczesnej Polski przez co najmniej dwa tysiące lat [ 38 ].
W przeciwieństwie do tej pozornej jednorodności genetycznej większości Słowian Zachodnich i Wschodnich, pula genów Słowian południowych , które są ograniczone do geograficznie mniejszego Półwyspu Bałkańskiego, różni się znacznie i wykazuje wewnętrzne zróżnicowanie, o czym świadczy na podstawie ich NRY i odmiany autosomalnej ( Rys. 2A i 2B ; Rys. 3 , Tabele A, B w Plik S1 ). W związku z tym sugerujemy, że istnieje podłoże genetyczne „środkowo-wschodniej Europy” w zachodnich i wschodnich Słowianach, na przykład NRY hgs R1a i komponent pochodzenia k3, oraz „południowo-wschodni europejski”, obejmujący NRY hgs I2a i E plus. składnik pochodzenia k2 dla Słowian południowych ( Rys. 2A i 2B , Rys. 3 , Tabela K w S1 Plik ; Tabele A, B w S1 Plik ).Warto zauważyć, że komponent „południowo-wschodniej Europy” nie rozciąga się na cały Półwysep Bałkański, ponieważ Słowianie Południowi różnią się od subpopulacji greckich, z wyjątkiem Greków z Macedonii ( Rys. 2A , Rys. 4B ) [ 55 ]. ”
Więc , co zrobimy z tych wyników? Spróbujemy zrekonstruować to, co może być poparte dowodami genetycznymi.
Słowianie mogli wyłonić się z populacji indoeuropejskich żyjących w Europie Środkowej jeszcze przed epoką brązu, których przodkowie wkroczyli na ten region podczas najazdów Kurganów ze stepów pontyjskich między 2500 a 1000 pne, przyczyniając się do rozpowszechnienia haplogrupy y R1A1.
Kultura łużycka (1300 do 500 pne), która obejmowała epokę brązu i części wczesnej epoki żelaza, mógł reprezentować tych wczesnych mieszkańców Europy Środkowej. W tej chwili nie możemy udawać, że wiemy, jakim językiem mówili ani jaką mieli tożsamość kulturową.
W późniejszych stuleciach ludy te stanęłyby w obliczu pomieszania i dominacji różnych grup ludowych, zwłaszcza plemion germańskich w Polsce i Indo Irańczyków na ukraińskich stepach. W Polsce migranci skandynawscy utworzyliby koalicje plemienne, takie jak Goci i Wandalowie, przenosząc do regionu germańską kulturę materialną bez zastępowania rdzennych mieszkańców. Niektóre z tych plemion, jak Wandalowie, mogły mieszać się z lokalnymi populacjami, tłumacząc ich genetyczne podobieństwo do współczesnych Polaków.
W tym regionie mieszanki etnicznej i dyfuzji kulturowej proto Słowianie zaczynają tworzyć język oddzielił się od proto Baltic. Najprawdopodobniej dzieje się tak na Ukrainie Zachodniej i we wschodniej części Polski na północ od Karpat. Możliwymi kandydatami do tej grupy ludzi mogą być Wenedowie, o których wspomniał Tacyt.
Teraz przejdziemy do 400 AD. Plemiona germańskie zaczynają opuszczać Europę Wschodnią i Środkową na zachód i południe w następstwie inwazji Hunów. Tymczasem grupy protosłowiańskie zyskują spójność i siłę społeczną. Migracje na małą skalę wzdłuż Karpat są wspierane przez rdzennych nie-germańskich krewnych z Europy Środkowej, którzy stali w tyle i byli otwarci na zmiany kulturowe, wyjaśniając tym samym gwałtowny rozwój kultury i języka słowiańskiego w Polsce, Czechach i Niemczech Wschodnich w tak krótkim okresie. / p>
Współczesna harmonia genetyczna między Polakami a Słowianami Wschodnimi (Białorusinami, Ukraińcami, Rosjanami południowo-środkowymi) sugeruje, że populacje te wywodzą się z jądra bałtosłowiańskiego, środkowo-północno-wschodniej Europy, co oznacza, że ten rozległy region jest proto Ojczyzna Słowian.
Rozbieżności genetyczne w obrębie rodziny słowiańskiej pokazują obszary, w których Słowianie mieszali się z populacjami nieprotosłowiańskimi podczas ich ekspansji w Europie. Czechy i w mniejszym stopniu Słowacja są dobrymi przykładami miejsca, w którym Słowianie zmieszaliby się z silnymi elementami germańskimi i celtyckimi, pozycjonując ich w ten sposób wobec zachodnich Europejczyków (choć wykazują również duże podobieństwo do innych Słowian północnych).
Elementy bałtyckie i ugrofińskie we wschodnich Słowianach również demonstrują ekspansję Słowian na niesłowiańskie obszary zaludnione, gdy Słowianie podbili i zasymilowali Bałtów i Finów (Bałtowie na Białorusi i części Rosji, Finowie w północnej Rosji). Dystans genetyczny, jaki wykazują północni Rosjanie w stosunkach z innymi Słowianami Wschodnimi, tłumaczy się slawicyzacją większości populacji ugrofińskiej w regionie.
Bałtowie (nie Słowianie, choć dalecy krewni) również przeszliby przez kilka poważnych zmiany demograficzne w okresie migracji. Wschodni Bałtowie, pod presją ekspansji słowiańskiej, migrowaliby z Białorusi i Rosji aż do Wołgi do współczesnego regionu bałtyckiego, tworząc bazę dla Litwinów i Łotyszy. Podobieństwa genetyczne między Finami z Wołgi (Mordwianami) a współczesnymi Bałtami pokazują starożytne powiązania między tymi dwiema grupami i dawną obecność Bałtyku daleko na wschodzie.
Przepaść między Słowianami północnymi i południowymi jest największym przykładem różnicy między ojczyzna Słowian północno-środkowoeuropejskich i ziemie, które Słowianie podbili i slawicyzowali.
W VI i VII wieku, ludność słowiańska zaczęła rozprzestrzeniać się z nowoczesnej Polski i Ukrainy w małych grupach na Bałkany, tworząc stopniowo duże plemię jednostki, które byłyby bardzo uciążliwe dla wschodnich Rzymian. Ci migranci nie stanowiliby większości tych plemion. Społeczna i polityczna otwartość i wolność, którą wykazywali wczesni Słowianie (według rzymskich pisarzy), mogły sprawić, że akceptacja słowiańskiej kultury i języka była dla Bałkanów Daków, Ilirów i Traków atrakcyjna.Dakowie i Trakowie nie umarli, zamiast tego mówią teraz w języku słowiańskim i zawierają umiarkowany komponent północno-wschodni. To wyjaśnia również, dlaczego wielu południowych Słowian uzyskuje wyższe wyniki na Bałkanach (50–70\%) niż wyniki „słowiańskie” z Europy Wschodniej (10–30\%) w niektórych serwisach testujących DNA.
Podsumowując, ojczyzna pierwotnego ludu proto-słowiańskiego leży w północno-środkowej i wschodniej Europie, w tym na ziemiach Polski, Ukrainy i Białorusi, prawdopodobnie aż do dzisiejszej centralnej i południowej Rosji. Chociaż nie możemy zakładać, że starożytne ludy na tych ziemiach, identyfikowane jako Słowianie, miały jedną kulturę i mówiły jednolitym językiem, możemy stwierdzić, że są przodkami współczesnych Słowian północnych poprzez wspólne rodowody ze współczesnymi populacjami. Rzeczywiście, współcześni Słowianie są prawdopodobnie potomkami wielu różnorodnych grup ludzi, którzy przypadkiem mają podobne pochodzenie genetyczne ze starożytnej przeszłości.
Podobnie, możemy dostrzec wyraźny podział między obszarami wpływów protosłowiańskich i obszarami, na których Proteosłowiańskie kontynentalne genetyki były mniej rozpowszechnione, jak na przykład w północnej Rosji i na Bałkanach.
Oto artykuły, jeśli chcesz przeczytać więcej dla siebie.
Historia Słowian wywnioskowana na podstawie kompletnych sekwencji genomu mitochondrialnego
A ponieważ jestem w dobrym nastroju, trochę fajnych słowiańskich rzeczy;)