Najlepsza odpowiedź
Świeca jest podłączona do wysokiego napięcia generowanego przez zapłon cewka lub magneto . Gdy elektrony wypływają z cewki, między elektrodą środkową i boczną powstaje napięcie. Żaden prąd nie może płynąć, ponieważ paliwo i powietrze w szczelinie są izolatorem, ale gdy napięcie dalej rośnie, zaczyna zmieniać strukturę gazów między elektrodami. Gdy napięcie przekroczy wytrzymałość dielektryczną gazów, gazy stają się zjonizowane . Zjonizowany gaz staje się przewodnikiem i umożliwia elektronom przepływ przez szczelinę. Świece zapłonowe zwykle wymagają napięcia 12 000–25 000 woltów lub więcej, aby „zapalić się” prawidłowo, chociaż może wzrosnąć do 45 000 woltów. Dostarczają wyższy prąd podczas procesu rozładowania, powodując gorętszą i dłuższą iskrę. Gdy prąd elektronów przepływa przez szczelinę, podnosi temperaturę kanału iskrowego do 60 000 K . Intensywne ciepło w kanale iskrowym powoduje, że zjonizowany gaz rozszerza się bardzo szybko, jak mała eksplozja. To jest „kliknięcie” słyszane podczas obserwacji iskry, podobne do błyskawicy i grzmotu . Ciepło i ciśnienie zmuszają gazy do wzajemnej reakcji, a pod koniec iskry w iskierniku powinna znajdować się mała kula ognia. gazy spalają się same. Rozmiar tej ognistej kuli lub jądra zależy od dokładnego składu mieszanki między elektrodami i poziomu turbulencji w komorze spalania w momencie iskry. Małe jądro sprawi, że silnik będzie działał tak, jakby czas zapłonu był opóźniony, a duży, jakby czas był przyspieszony.
Odpowiedź
Dzięki za A2A.
Zjonizowany gaz staje się przewodnikiem i umożliwia elektronom przepływ przez szczelinę. Świece zapłonowe zwykle wymagają napięcia 12 000– 25 000 woltów lub więcej, aby „zapalić się” prawidłowo, chociaż może wzrosnąć do 45 000 woltów.
Mam nadzieję, że to pomoże.