Jakie są przykłady paradygmatu społecznego?

Najlepsza odpowiedź

Ta sama koncepcja oznacza różne znaczenie w różnych paradygmatach.

Paradygmat to minimalna liczba pojęć aby zrozumieć rzeczywistość.

Jak podaje słownik:

Paradygmat społeczny to ustalona teoria, kieruje myśleniem i badaniami w socjologii. Istnieją trzy główne paradygmaty teoretyczne:

• funkcjonalizm strukturalny (Auguste Comte, Emile Durkheim, Herbert Spencer, Talcott Parsons i Robert Merton)
• konflikt społeczny (Marx)
• symboliczny interakcjonizm. (Weber i Mead)

Strukturalny funkcjonalizm skupia się na tym, jak jest zorganizowane społeczeństwo i jak instytucje społeczne zaspokajają potrzeby ludzi żyjących w zbiorowości. Marksowski paradygmat kieruje badaniami dotyczącymi użycia i nadużycia władzy w ramach systemów społecznych i między nimi. Symboliczny interakcjonizm koncentruje się na tym, jak jednostki wpływają na społeczeństwo i są pod jego wpływem. Prowadzi do badań nad tym, jak reguły społeczne są odtwarzane każdego dnia poprzez nasze wzajemne interakcje.

Struktura-funkcjonalizm (Konsensus)

Strukturalny funkcjonalizm opiera się na „organicznej” analogii społeczeństwa ludzkiego jako „podobnego do organizmu”, systemu współzależnych części, które działają na korzyść całości. Tak więc, podobnie jak ludzkie ciało składa się z części, które funkcjonują jako współzależny system przetrwania organizmu, społeczeństwo składa się z systemu współzależnych instytucji i organizacji, które działają na rzecz przetrwania społeczeństwa.

Odnosząc się do sukcesów biologów w zrozumieniu ludzkiego ciała, funkcjonaliści przyjęli podobne podejście do zrozumienia ludzkich systemów społecznych. Systemy społeczne podzielono na ich „części”, czyli instytucje (rodzinę, edukację, gospodarkę, ustrój i religię) i zbadano te części, aby dowiedzieć się, jak działają i jakie mają znaczenie dla szerszego systemu społecznego. Powodem było to, że gdyby naukowcy mogli zrozumieć, jak działają instytucje, ich działanie można by zoptymalizować, aby stworzyć wydajne i produktywne społeczeństwo. To podejście okazało się bardzo skuteczne i jest dominującą filozofią, która kieruje dziś socjologią na poziomie makro.

Strukturalny funkcjonalizm powstał po części jako reakcja na ograniczenia filozofii utylitarnej, w której ludzie byli postrzegani jako ściśle racjonalni , kalkulacja przedsiębiorców na wolnym, otwartym, nieuregulowanym i konkurencyjnym rynku. Założeniem funkcjonalizmu i fundamentalnym budulcem całej socjologii jest to, że ludzie zachowują się inaczej w grupach niż jako jednostki. Grupy mają „własne życie”, że tak powiem. Albo, jak można usłyszeć od socjologa, „całość jest większa niż suma jej części”. W każdym razie chodzi o to, że tak jak „niewidzialna ręka porządku” może kierować stosunkami gospodarczymi, tak „siły społeczne” mogą kierować stosunkami społecznymi, a tym samym przynosić społeczeństwu bardzo pozytywne rezultaty (wolontariat, demokracja, prawa, normy moralne i etyczne zachowania, systemy rodzinne i edukacyjne, społeczności) i bardzo negatywne skutki (dyskryminacja, przestępczość zorganizowana, upadek moralny, wojna, ubóstwo).

Ideą funkcjonalistów było stworzenie nauki o społeczeństwie, która mogłaby zbadać części ludzkich systemów społecznych i sprawić, by działały na korzyść wszystkich. A zadaniem socjologów jest wykorzystanie naukowych zasad, aby pomóc w stworzeniu możliwie najlepszej formy społeczeństwa.

Poniżej wymienione są główne założenia funkcjonalistycznego podejścia do zrozumienia ludzkich systemów społecznych. Będziemy wykorzystywać te założenia w trakcie tego kursu, aby uzyskać funkcjonalistyczne spojrzenie na problemy społeczne, przed którymi stoi dziś Ameryka.

1. Społeczeństwo jako system wzajemnie powiązanych części, funkcjonujących dla dobra całości. Zatem perspektywa funkcjonalistyczna zakłada, że ​​wszyscy członkowie (demokratycznego) społeczeństwa patrzą na problemy społeczne z pozycji względnego konsensusu i rozumieją, że instytucje społeczne muszą zostać zmienione, aby sprostać zmianom w środowisku społecznym i fizycznym. Perspektywa funkcjonalistyczna opiera się na konsensusie. Co ważne, ten konsensus koncentruje się na dobru całego społeczeństwa; podgrupy społeczne muszą chcieć poświęcić się dla dobra całości. Perspektywa funkcjonalistyczna może wydawać się trudna w zastosowaniu, czasami ignorując szkody dla podgrup populacji, aby zaspokoić potrzeby przetrwania całego społeczeństwa. Pamiętaj, że funkcjonalizm jest zawsze zorientowany na to, co jest dobre dla całości. Analizując różne filozoficzne podstawy socjologii, zauważymy zalety i wady tej perspektywy.
2. Wszystkie systemy społeczne mają cztery kluczowe funkcje: adaptację, osiągnięcie celu, integrację, opóźnienie. Te imperatywy funkcjonalne z grubsza odpowiadają pięciu instytucjom społeczeństw ludzkich: Adaptacja: produkcja i dystrybucja dóbr i usług: Gospodarka.Osiąganie celów: pisanie i egzekwowanie reguł: ustrój. Integracja: prokreacja i socjalizacja dzieci; integracja działań społecznych: Rodzina i edukacja. Opóźnienie: system wartości i przekonań: religia.
3. Akcja społeczna zachodzi jako dynamiczna równowaga w ramach społecznego systemu norm kulturowych i struktur instytucjonalnych. Równowaga dynamiczna oznacza, że ​​społeczeństwo zawsze się zmienia, w którym każdy imperatyw funkcjonalny (tj. Instytucja społeczna) musi dostosowywać się do zmian w innych instytucjach. Jak nauczymy się badając konflikt / perspektywę krytyczną, perspektywa funkcjonalistyczna może wydawać się nieprzygotowana do zajęcia się zmianami, które zachodzą w wyniku nadużycia władzy. Jednak ta perspektywa może być bardzo przydatna w zrozumieniu zachodzących dostosowań instytucji społecznych w odpowiedzi na zmiany w innych instytucjach. Może być dobrym narzędziem do zrozumienia wcześniejszych zmian i przewidywania przyszłych zmian w społeczeństwie. W Socjologii 235 będziemy używać strukturalno-funkcjonalizmu przede wszystkim jako przewodnika do zrozumienia zagadnień na poziomie makro (społecznych). I chociaż funkcjonalizm strukturalny jest dobrze przygotowany do analizy i zrozumienia konfliktu społecznego, użyjemy go głównie do zrozumienia, jak możliwy jest porządek społeczny.

Marksizm (Konflikt)

Chociaż pomysł Karola Marksa o komunistycznym społeczeństwie utopijnym zawiódł z powodu niewystarczającego zrozumienia ludzkich motywacji i organizacji, a także polegania na wadliwej teorii pracy wartości (patrz: Teoria wartości pracy autorstwa Donalda C. Ernsbergera i odpowiedź autorstwa Salvora Hardina ), jego identyfikacja potencjalnych problemów z ludzkimi systemami społecznymi nadal jest kluczowym elementem wszystkich nauk społecznych. Jego hipotezy, że społeczeństwa ludzkie mogą doświadczyć wystarczająco zorganizowanej i celowej eksploatacji potężnych elit, aby doprowadzić do ich upadku, uzyskały wystarczające poparcie, że obywatele powinni być świadomi tych potencjalnych problemów i stale czuwać, aby nie dopuścić do ich powstania oo surowe.

Poniżej wymienione są główne założenia marksistowskiego podejścia do zrozumienia ludzkich systemów społecznych. Będziemy wykorzystywać te założenia w trakcie tego kursu, aby uzyskać marksistowskie spojrzenie na problemy społeczne w Ameryce.

1. Społeczeństwo jako system konkurujących ze sobą części walczących o ograniczone zasoby. Z punktu widzenia marksizmu podstawowymi procesami społecznymi są rywalizacja i konflikt, a nie współpraca dla dobra całości, na co (z zastrzeżeniami) zwróciliśmy uwagę na nacisk strukturalizmu-funkcjonalizmu.
2. Wszystkie społeczne systemy mają niewielką mniejszość potężnych elit. Dla Marksa tymi osobami / organizacjami były te osoby / organizacje najbliżej związane ze środkami produkcji: właściciele dużych gałęzi przemysłu.
3. Działania społeczne toczą się na arenie konfliktu i wyzysku między dominującymi a drugorzędnymi segmentami społeczeństwa. W podejściu marksistowskim pouczające jest zidentyfikowanie dominujących i drugorzędnych segmentów, które mają wpływ i będą dotknięte skutkami działań społecznych dotyczących bieżących problemów. Korzystając z marksizmu, spodziewamy się, że dominujące segmenty wykorzystają swoją moc do wykorzystywania zasobów z drugorzędnych segmentów społeczeństwa.

Dialektyczny materializm Marksa

Aby zrozumieć marksistowską filozofię społeczną, pouczające jest przeanalizowanie jej podstawowej zasady, którą jest materializm dialektyczny. Definicja: Nieodłączny konflikt o ograniczone zasoby. Dialektyka składa się z trzech części: teza (status quo, czyli nasze obecne rozumienie „rzeczywistości”), antyteza (sprzeczność ze status quo lub uznana wada w naszym obecnym rozumieniu „rzeczywistości”) i synteza (sugerowana alternatywa dla status quo lub lepsze zrozumienie „rzeczywistości”). W pewnym sensie dialektyka odnosi się do nieodłącznego, nieuniknionego konfliktu. W związku z tym obywatele muszą nieuchronnie zmagać się ze społeczeństwem takim, jakim jest, z uznanymi wadami społeczeństwa i sugerowanymi alternatywami dla ulepszonego społeczeństwa. dialektyka jest metodą na achie ving postęp. W ten sposób obywatele mogą stosować dialektyczny sposób myślenia, aby stale ulepszać społeczeństwo, rozpoznając i próbując przezwyciężyć jego wady.

Marks skupił się na warunkach materialnych (np. Żywności, odzieży, mieszkaniu, dostępie do opieki zdrowotnej i edukacji ). Dla Marksa dialektyka reprezentowała nieodłączny konflikt między środkami i stosunkami produkcji. Właściciele zostali zmuszeni do wyzysku siły roboczej, aby osiągnąć przewagę konkurencyjną nad swoimi rywalami w gospodarce kapitalistycznej, ale w ten sposób zniszczyli samo źródło ich zysku: pracę.

W ten sposób Marks użył materializmu dialektycznego, aby zrozumieć społeczeństwo i jego wady w celu zasugerowania alternatywy, która stworzyłaby lepsze społeczeństwo.

Marksowskie rozumienie społeczeństw, żyjących w nich ludzi i gospodarki kapitalistycznej było na tyle wadliwe, że jego proponowane rozwiązanie kapitalizmu samo w sobie było wadliwe. Marksowska filozofia społeczna jest jednak dziś cenna, ponieważ przypomina nas o potencjalnym wyzysku słabszych przez silniejszych i potrzebie, by słabsi byli świadomi tego potencjału.

Symboliczny interakcjonizm

A tak w ogóle, skąd się wzięło społeczeństwo? No cóż, od nas! Z perspektywy symbolicznego interakcjonizmu społeczeństwo znajduje się w stanie ciągłego odtwarzania poprzez interakcję i negocjowanie znaczeń. zasad, według których żyjemy i, co ważne, codziennie odtwarzamy te zasady poprzez nasze wzajemne interakcje. W większości społeczeństwa są konserwatywne w odniesieniu do zmian społecznych. Jednak nasze przedefiniowanie: 1) symbolicznych znaczeń, które przywiązujemy do rzeczy i wydarzenia, 2) nasze poczucie moralności i etyki oraz 3) wh w którym decydujemy się cenić, mają ważne konsekwencje dla reguł, które tworzymy i sposobów, które wybieramy, aby żyć ze sobą.

Poniżej znajduje się bardzo skrócony zarys głównych założeń symbolicznego, interakcjonistycznego podejścia do zrozumienia systemy społeczne. Będziemy wykorzystywać te założenia w trakcie tego kursu, aby uzyskać symboliczne spojrzenie na problemy społeczne w Ameryce.

1. Rzeczywistość jest społecznie konstruowana poprzez nasze wzajemne interakcje. Nie podaje się moralności, etyki i wartości; tworzymy je poprzez nasze wzajemne interakcje.
2. Na działania społeczne wpływają przekonania, postawy, percepcja i negocjacje znaczeń danej osoby.
3. Zasady są do uchwycenia. Jeśli nie lubisz swojego społeczeństwa: ciężko pracuj, aby je zmienić!

Przykład: nierówności w rolach płci

Przy takim samym doświadczeniu zawodowym i wykształceniu kobiety zwykle zarabiają znacznie mniej niż ich koledzy. Ta luka w dochodach jest jednym z przykładów nierówności związanych z rolą płci. Pytanie brzmi: „I co z tego?”. Czy te nierówności są niekorzystne dla Jeśli tak, to jak je zmienić? Aby zapewnić pewne doświadczenie w stosowaniu teorii socjologicznej do problemów współczesnego społeczeństwa, poniższy przykład interpretuje nierówności roli płci z perspektywy strukturalno-funkcjonalizmu, marksizmu i symbolicznego interakcjonizmu.

Zachowanie wobec osób zależy częściowo od ich płci

• Funkcjonalizm struktury Funkcjonalizm struktury skupia się na tym, co jest dobre dla całego społeczeństwa. Perspektywa SF dowodzi, że rozwarstwienie społeczne może być dobre dla społeczeństwa, jeżeli motywuje osoby na niższych stanowiskach w SES do doskonalenia się, aby mogły doświadczyć mobilności społecznej w górę. Nierówności płciowe mają funkcje i dysfunkcje. Społeczeństwo zarówno odnosi korzyści, jak i cierpi z powodu relacji między płciami. „Równowaga” funkcji i dysfunkcji determinuje działania społeczne. Jeśli ogólnie nierówności związane z rolą płci zostaną uznane za dysfunkcjonalne, wówczas wprowadzane są zmiany norm na poziomie makro. Akcja afirmatywna i nierówność ról płciowych?
• Marksizm Teoria konfliktu koncentruje się na wyzysku władzy i środkach do zdobycia władzy w społeczeństwie. nierówności odzwierciedlają wyzysk dominujących (męskich) segmentów społeczeństwa nad drugorzędnymi (żeńskimi) segmentami społeczeństwa. Kobiety mogą być wyobcowane ze społeczeństwa ze względu na nierówności w rolach płciowych. Zmiana społeczna wymaga przejścia od fałszywej świadomości do świadomości klasowej. Formalne i nieformalne organizacje mające na celu podnoszenie świadomości nierówności ról płciowych.
• Interakcjonizm symboliczny Interakcjonizm symboliczny skupia się na wpływie języka i zachowaniu oraz na tym, jak oddziałuje na grupy, organizacje i społeczeństwo i jest na nie wpływ. Nierówności płciowe są uczone poprzez język. Zachowanie wobec osób zależy częściowo od ich płci. Społeczeństwo, a więc język, jest dynamicznym, ciągłym stanem tworzenia i negocjowania reguł. Indywidualny wpływ na nierówności ról płciowych?

Odpowiedź

A więc najpierw krótkie omówienie, czym dokładnie jest paradygmat. Paradygmat to zbiór moralności, idei i zwyczajów, które są wynikiem czyjegoś środowiska. Innymi słowy, to twoje myślenie u podstaw wywodzi się od kogoś innego lub czasami jest to zestaw wydarzeń.

Zatem, zgodnie z tą logiką, bycie członkiem gangu jest wynikiem społecznego paradygmatu i wynik w jednym; chodzenie do klubu jest wynikiem paradygmatu społecznego; a dołączenie do bractwa lub stowarzyszenia jest wynikiem społecznego paradygmatu.

Kiedy zaczniemy wykazywać cechy którejkolwiek z wyżej wymienionych grup społecznych, mamy społeczny paradygmat. Tak więc wszyscy mamy społeczne paradygmaty, oparte na tym, z kim się spotykamy. I naprawdę stajemy się średnią z pięciu osób, z którymi spędzamy najwięcej czasu w ciągu najbliższych pięciu lat!Zmień nasze otoczenie społeczne i zaczniemy się zmieniać…