Najlepsza odpowiedź
Oto dziesięć przykładów artystów, którzy regularnie tworzą (d) dzieła skłaniające do myślenia (w szczególności zamówienie).
1. Paweł Kuczyński ( Paweł Kuczyński – Strona główna / Strona główna ) – wschodzący polski artysta, który stworzył wiele „kreskówki” kwestionujące normy społeczne i polityczne:
2. MC Escher ( Oficjalna witryna ) – jeden z moich ulubionych. Jego sztuka przemawia do matematycznego / przestrzennego mózgu i zawsze wydaje się ujawniać coś nowego, gdy się w nią wpatrujesz wystarczająco długo:
3. Leonardo Da Vinci ( Leonardo Da Vinci – kompletny działa ) – od wieków ludzie wymyślali teorie na temat Ostatniej Wieczerzy i Mona Lisy. Myślę jednak, że szkice jego wynalazków są dość prowokujące:
4. Mark Ryden ( Mark Ryden ) – „Ojciec chrzestny surrealizmu pop”, ma styl typu kewpie-dolls-on-crack, który sprawia, że zastanawiam się:
5. Salvador Dali ( Salvador Dali ) – jestem zobowiązany do umieszczenia Dalego na tej liście, ponieważ, podobnie jak Escher, jest jednym z największych. Wszystkie jego obrazy topniejących zegarów fascynują mnie:
6. Banksy ( Banksy ) – Jeden z najfajniejszych artystów graffiti w historii, ma również wiele pięknych pomysłów, które skłaniają do oglądania tradycyjnych dzieł „w pomieszczeniach” w jego witrynie:
7. Tokio Aoyama ( TOKIO AOYAMA ) – Nie można pominąć współczesnego ruchu sztuki psychodelicznej, gdy recenzuje się sztukę prowokującą do myślenia. Tokio Aoyama to artystka pochodząca z małego miasteczka w północnej Japonii. Jego obrazy, jego zdaniem, będą dzielić ze światem współczesne trendy w sztuce współczesnej Japonii.
8. John Stezaker ( John Stezaker – 35 dzieł sztuki, biografia i programy artystyczne ) – Są artyści kolaży, jest też John Stezaker. Był w stanie zrobić wiele zwykłych zdjęć i zmienić ich układ w taki sposób, aby każdy wyglądał dwa razy:
9. Claes Oldenburg ( Claes Oldenburg i Coosje van Bruggen ) – Oldenburg to podstępny artysta, ponieważ bierze zwykłe przedmioty i sprawia, że oglądasz je w niezwykły sposób. Chociaż jego praca wydaje się dość prosta, odwiedź jedno z nich, a przekonasz się, jaki jest mądry. To sprawi, że pomyślisz:
10. Dowolna grafika z Burning Man ( Burning Man – Witaj w domu ) – Poważnie … wszystko to:
Wiem, że nie wszystkie z nich mogą zaspokoić twoje pragnienie sztuki o zabarwieniu filozoficznym. Mam nadzieję, że dałem ci przynajmniej kilku nowych artystów do przemyślenia.
Odpowiedź
Ad Reinhardt: Red Abstract, 1952
Nie jestem do końca przekonany, że jest to tak fascynujące, ale zaryzykuję przypuszczenie, dlaczego niektórzy tak myślą.
Decydującym momentem rozwoju sztuk wizualnych w XX wieku był zerwać z wymóg, aby sztuka była figuratywna; że nie trzeba już przedstawiać świata za pomocą jakiejś realistycznej reprezentacji. Ta ewolucja oznaczała, że poszerzone słownictwo sztuk wizualnych mogło mówić o koncepcjach filozoficznych i metafizycznych poza zasięgiem sztuki przedstawiającej, co, co nie jest zaskakujące, pozostawiło wiele miejsca na niejednoznaczne odczyty publiczności przyzwyczajonej do postrzegania świata w odbiciu, tak jak zawsze go rozumieli.
Oczywiście niektórzy odpowiedzieli wrogo, ale bezstronni zdawali sobie sprawę, że koncepcja realizmu jest względna i że sztuka współczesna może ujawniać prawdy, które można wyrazić tylko za pomocą nowego języka, a nieuchwytność tego języka była część jego uroku. To niepoznawalne i tajemnicze , które w swojej najlepszej formie nagradza tych, którzy są stronniczy w tym pojęciu, i że zadowalające wyjaśnienie nie jest ani możliwe, ani pożądane.
Warto zauważyć, że kiedy byłem studentem, byłem bardzo zajęty tego rodzaju pytaniami, które są integralną częścią sztukę współczesną, zupełnie bezinteresowną sztuką sprzed XX wieku, którą uważałem za nudną i często ideologicznie związaną albo z religią, albo z interesami klasy rządzącej. Teraz jest odwrotnie; nie mam już wielkiego zamiłowania do sztuki końca XX wieku i odkryłem głębia znaczenia w sztuce figuratywnej, z którą abstrakcjonizm miałby trudności. Co dziwne, uważam, że wiedza zdobyta w okresie studiowania sztuki współczesnej stanowiła solidną podstawę do wchłonięcia twórczości klasycznych artystów.