Najlepsza odpowiedź
Telekomunikacja to ogólne określenie dla szerokiego wachlarza technologii, które przesyłają informacje na odległość. Telekomunikacja odnosi się do wymiany informacji drogą elektroniczną i elektryczną na znaczne odległości.
Urządzenia telekomunikacyjne obejmują telefony, telegraf, radio, urządzenia do komunikacji mikrofalowej, światłowody, satelity i Internet.
- Podczas gdy większość ludzi kojarzy telekomunikację z nowoczesnymi technologiami, ścisła definicja tego terminu obejmuje prymitywne, a nawet starożytne formy telekomunikacji. Wykorzystanie sygnałów dymnych jako rodzaju telegrafu wizualnego. Sygnały dymne, powszechnie używane przez Indian amerykańskich, mogą przekazywać krótkie wiadomości na duże odległości, zakładając dobrą widoczność.
- Telekomunikacja obejmuje telefony z funkcjami połączeń konferencyjnych.
- Technologia telekomunikacyjna umożliwiła astronautom na Księżycu, aby komunikować się z Ziemią.
- Satelity komunikacyjne są używane w telekomunikacji. Telefony satelitarne różnią się rozmiarami, ale wszystkie opierają się na sieci satelitarnej.
- Wieże telefonii komórkowej są używane w telekomunikacji.
- Telefon komórkowy GSM jest także urządzeniem telekomunikacyjnym.
- Telekomunikacja umożliwia kontrolowanie jednostek wojskowych przez zdalne dowództwo za pośrednictwem systemów dowodzenia i kontroli.
- Hliograf to telegraf optyczny, który wykorzystuje lustro do odbijania światła i naśladowania lampy sygnalizacyjnej.
Odpowiedź
Telekomunikacja to komunikacja na odległość za pomocą środków technicznych, szczególnie za pomocą sygnałów elektrycznych lub fal elektromagnetycznych. jest często używany w liczbie mnogiej, telekomunikacja , ponieważ obejmuje wiele różnych technologii. Wczesne sposoby komunikowania się na odległość obejmowały sygnały wizualne, takie jak lampy ostrzegawcze, sygnały dymne, telegrafy semaforowe, flagi sygnałowe i heliografy optyczne. głośne gwizdki. Nowoczesne technologie komunikacji na duże odległości zazwyczaj obejmują technologie elektryczne i elektromagnetyczne, takie jak astelegraf, telefon i teleprinter, sieci, radio, transmisja mikrofalowa, światłowody i satelity komunikacyjne. Rewolucja w komunikacji bezprzewodowej rozpoczęła się w pierwszej dekadzie XX wieku wraz z pionierskimi osiągnięciami w komunikacji radiowej przez Guglielmo Marconiego, który zdobył Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki w 1909 roku. Inni pionierscy wynalazcy i projektanci w dziedzinie telekomunikacji elektrycznej i elektronicznej to Charles Wheatstone i Samuel Morse (telegraf), Alexander Graham Bell (telefon), Edwin Armstrong i Lee de Forest (radio), a także John Logie Bairdand Philo Farnsworth (telewizja). Podstawowe elementy
Podstawowy system telekomunikacyjny składa się z trzech podstawowych jednostek, które są zawsze obecne w jakiejś formie:
- Nadajnik, który pobiera informacje i przekształca je w sygnał.
- Nośnik transmisji, zwany także „kanałem fizycznym”, który przenosi sygnał. Przykładem tego jest „kanał wolnej przestrzeni”.
- Odbiornik, który pobiera sygnał z kanału i konwertuje go z powrotem na użyteczne informacje.
Etymologia
Słowo telekomunikacja zostało zaadaptowane z języka francuskiego. Jest to połączenie greckiego przedrostka tele- (τηλε-), oznaczającego „odległy”, oraz łacińskiego communicare , co oznacza „udostępniać”. Francuskie słowo télécommunication zostało po raz pierwszy wynalezione we francuskiej Grande Ecole „Telecom ParisTech”, wcześniej znanej jako „Ecole nationale supérieure des télécommunications” w 1904 r. Przez francuskiego inżyniera i pisarza Édouard Estaunié. Sieci telekomunikacyjne
Sieć komunikacyjna to zbiór nadajników, odbiorników i kanałów komunikacyjnych, które przesyłają do siebie komunikaty. Niektóre sieci komunikacji cyfrowej zawierają jeden lub więcej routerów, które współpracują ze sobą w celu przesyłania informacji do właściwego użytkownika. Analogowa sieć komunikacyjna składa się z co najmniej jednego przełącznika, który ustanawia połączenie między dwoma lub większą liczbą użytkowników. W przypadku obu typów sieci konieczne może być zastosowanie repeaterów do wzmocnienia lub odtworzenia sygnału, gdy jest on przesyłany na duże odległości. Ma to na celu zwalczanie tłumienia, które może sprawić, że sygnał będzie nie do odróżnienia od szumu. [12] Kolejną zaletą systemów cyfrowych w porównaniu z analogowymi jest to, że ich dane wyjściowe są łatwiejsze do przechowywania w pamięci, tj. Dwa stany napięcia (wysoki i niski) są łatwiejsze do przechowywania niż ciągły zakres stanów. Kanały komunikacji
Termin „kanał” ma dwa różne znaczenia.W pewnym sensie kanał jest fizycznym medium przenoszącym sygnał między nadajnikiem a odbiornikiem. Przykładami tego są atmosfera do komunikacji dźwiękowej, światłowody szklane do niektórych rodzajów komunikacji optycznej, kable koncentryczne do komunikacji za pomocą napięć i prądów elektrycznych w nich oraz wolna przestrzeń do komunikacji za pomocą światła widzialnego, fal podczerwonych, światła ultrafioletowego i radia. fale. Ten ostatni kanał nazywany jest „kanałem wolnej przestrzeni”. Przesyłanie fal radiowych z jednego miejsca do drugiego nie ma nic wspólnego z obecnością lub brakiem atmosfery między nimi. Fale radiowe przechodzą przez idealną próżnię tak samo łatwo, jak przez powietrze, mgłę, chmury lub inny rodzaj gazu oprócz powietrza. Innym znaczeniem terminu „kanał” w telekomunikacji jest fraza kanał telekomunikacyjny, który jest podziałem medium transmisyjnego tak, aby mógł być używany do jednoczesnego przesyłania wielu strumieni informacji. Na przykład jedna stacja radiowa może nadawać fale radiowe w wolnej przestrzeni na częstotliwościach w pobliżu 94,5 MHz (megaherców), podczas gdy inna stacja radiowa może jednocześnie nadawać fale radiowe na częstotliwościach w pobliżu 96,1 MHz. Każda stacja radiowa nadawałaby fale radiowe w paśmie częstotliwości około 180 kHz (kiloherców), wyśrodkowanych na częstotliwościach takich jak powyższe, zwanych „częstotliwościami nośnymi”. Każda stacja w tym przykładzie jest oddzielona od sąsiednich stacji o 200 kHz, a różnica między 200 kHz a 180 kHz (20 kHz) jest techniczną tolerancją niedoskonałości w systemie komunikacyjnym. W powyższym przykładzie „kanał wolnej przestrzeni” został podzielony na kanały komunikacyjne zgodnie z częstotliwościami, a każdemu kanałowi przypisano oddzielne pasmo częstotliwości, w którym nadaje się fale radiowe. Ten system podziału medium na kanały według częstotliwości nazywa się „multipleksowaniem z podziałem częstotliwości” ( FDM ). Innym sposobem podziału medium komunikacyjnego na kanały jest przydzielenie każdemu nadawcy powtarzającego się odcinka czasu („szczeliny czasowej”, na przykład 20 milisekund na każdą sekundę) i umożliwienie każdemu nadawcy wysyłania wiadomości tylko w jego własnym czasie otwór. Ta metoda podziału medium na kanały komunikacyjne nosi nazwę „multipleksowania z podziałem czasu” ( TDM ) i jest stosowana w komunikacji światłowodowej. Niektóre systemy komunikacji radiowej używają TDM w ramach przydzielonego kanału FDM. Dlatego systemy te wykorzystują hybrydę TDM i FDM.
Satelitarna antena komunikacyjna w największym obiekcie komunikacji satelitarnej w Raisting w Bawarii w Niemczech