Najlepsza odpowiedź
„ Jaka jest różnica między z pustymi i innymi punktami? ”
Jak sama nazwa wskazuje, jeden ma„ pusty punkt ”, a drugi nie.
Pociski ewoluowały – pierwsze prawdziwe kule to okrągłe (kuliste) kule z dość miękkiego metalu (ołowiu). Ołów jest idealnym metalem na „kule”, ponieważ jest stosunkowo gęsty, łatwy w formowaniu i tani.
Były one używane przez ponad 300 lat przed pierwszą ważną innowacją w technologii pocisków – pociskiem stożkowym. Pocisk nie był już kulą, ale raczej wydłużonym. Pierwsza z nich te („ Minié kula”) nie były już kulą, ale miały bardziej cylindryczny kształt. Na tylnym końcu miała „kubek”, który po wystrzale (wybuch ładunku prochu) rozszerzyłby się, aby włączyć strzelbę i uszczelnić tylny koniec pocisku w lufie . Ale żeby to zrobić, sama kula nadal musiała być wykonana z dość miękkiego metalu (znowu ołów). Twardsze metale po prostu nie zdeformowałyby się na tyle, aby pozwolić „kielichowi” na prawidłowe rozszerzenie.
To działało dobrze, aż do nowego pojawiła się innowacja w technologii kartridży – „bezdymny proszek”. Chociaż nie jest to całkowicie bezdymny, ani konkretnie proszek, ten nowy związek chemiczny może wyrzucać pociski z broni znacznie szybciej niż „czarny proch”. Zauważono nowy problem – wszystkie ołowiane kule dosłownie strzępiłyby się w lufach.
Aby rozwiązać ten problem, pociski zostały zamknięte w nieco twardszym metalu – miedzi. Miedź dostarczyła wystarczająco dużo „mocy”, aby zaangażować się w gwintowanie stalowej lufy, ale zapobiegała strzępieniu się rdzenia (wciąż wykonanego z ołowiu). Były to zazwyczaj „w pełni metalowe osłony” (lub w skrócie FMJ ), co oznacza, że cały rdzeń ołowiu był pokryty cienką miedzianą powłoką.
Moc (prędkość pocisku) nadal wzrastała, a mimo to został określony nowy problem. Policja (i inni) używająca tych nowych pocisków FMJ odkryła, że kule wystrzelone w ludzi – czasami przeszły całkowicie . To (szczególnie w pracy policji, gdzie mogli przebywać niewinni cywile) było prawdziwym problemem.
Aby rozwiązać ten problem, wynalazcy stworzyli „pusty punkt”.
„Kielich” na przednim końcu pocisku (kiedy uderza w ciało) rozszerza się. Zwiększa to powierzchnię czołową pocisku – i powoduje, że pocisk zwalnia znacznie szybciej wewnątrz celu.
W rezultacie kula ma tendencję do pozostawania w pierwszym obiekcie (osoba postrzelona w przypadku policji) i nie przechodzi przez zagrażanie innym.
Innymi słowy „kule z otworami” są technicznie „bezpieczniejsze” niż pociski z płaszczem (bez pustego punktu). Zostały wynalezione, aby rozwiązać problem bezpieczeństwa – i chociaż nie są doskonałe (jest wiele rzeczy, które mogą wpływać na ekspansję), zwykle działają dość dobrze.
Ogromna większość policji używa teraz amunicji z otworami podobnie jest z większością cywilów, którzy mogą polegać na broni palnej do samoobrony.
Odpowiedź
Kule z pustymi grotami są tym, na co wyglądają. To kule z wydrążonym czubkiem. Ma to na celu efektywne zmiękczenie pocisku i sprawienie, że będzie się on bardziej rozrastał i rozpadał przy uderzeniu. W rezultacie pocisk zużywa więcej swojej energii wewnątrz ciała celu, zamiast przechodzić przez ten cel. Zwiększa siłę hamowania i zmniejsza szansę na przebicie. Pociski z litego ołowiu również będą się rozrastać przy uderzeniu, ale nie w takim samym stopniu. Z drugiej strony, pociski z pełnym metalowym płaszczem nie są gotowe na wiele i mają tendencję do przebijania czystych otworów w celu. Jeśli chodzi o polowanie, kule z otworami lub miękkimi punktami zapewniają bardziej humanitarne i bardziej niezawodne zabójstwa niż kule w pełni metalowej osłonie. W zastosowaniach, takich jak egzekwowanie prawa, użycie amunicji wydrążonej zwiększa siłę rażenia podejrzanego, który jest postrzelony, i zwiększa bezpieczeństwo publiczne, zmniejszając ryzyko nadmiernej penetracji.