Najlepsza odpowiedź
Thr Głośnik w Sonecie 29 jest pełen depresji: w pierwszej linijce zakłada, że jest „w hańbie” z fortuną ”, co oznacza, że miał pecha. Czuje się także zhańbiony „ludzkimi” oczami „, co oznacza, że opinia publiczna patrzy na niego nieprzychylnie. Może to być rzeczywiste lub wyimaginowane, ale jest to wymuszone w wersecie 2, kiedy opłakuje swój„ stan wyrzutka „. Tutaj”. państwo „odnosi się do stanu istnienia, w tym przypadku jest on wyrzucony ze społeczeństwa.
Wiersze 3–4 nawiązują do Hioba Starego Testamentu w Biblii, który został wyrzucony na kupa gnoju i wezwał Boga, który nie słuchał. Poeta znajduje się w tej samej sytuacji: uosobieniem Nieba jest Bóg, w tym przypadku jest on „głuchy”, czyniąc krzyki poety „bez butów” lub bezużytecznymi. Pomysł przeklinania własnego losu również słucha Hioba, który przeklął samego siebie po utracie łaski Bożej.
Mówca zazdrości tego, co mają inni, aw liniach 5-9 widzi, że prawie każdy ma coś, czego mu brakuje. Pragnie być taki jak ” jeden bardziej bogaty w nadzieję, „być może oznaczający pełen nadziei lub dosłownie bogaty”; „przedstawiony jak on”, odnosi się do kogoś, kto jest przystojny, o pięknych rysach; a inny jest „opętany przez przyjaciół” lub popularny, w przeciwieństwie do poety (jak to zostało w pierwszych dwóch wierszach) .W wierszu 7. zazdrości artystycznego talentu jednego człowieka i możliwości, jakie dają komuś innemu.
Porównanie skowronka jest rozwijane w wierszach 10–12, kiedy mówca opisuje wpływ, jaki myśl o jego miłości ma na jego „stan”, czyli samopoczucie emocjonalne. Fakt, że skowronek wznosi się z „ponurej ziemi” na „świt” oznacza, że dzień jest dużo szczęśliwszy niż noc; przerwę dzienną porównuje się do świtu myśli ukochanej. Jak skowronek „śpiewa hymny u bram nieba”, tak dusza poety ożywia myśl o pięknym panu i wydaje się śpiewać do nieba z odmłodzoną nadzieją.
Ostatni dwuwiersz Sonetu 29 deklaruje, że ta radość wywołana myślą o sprawiedliwym panu wystarczy, aby przekonać mówcę, że jest lepszy od królewskiego. W tym przypadku „stan” jest grą słów: ma znaczenie emocjonalnego dobrostanu, jak to miało miejsce we wcześniejszym wierszu, i sugeruje, że miłość uczciwego pana sprawia, że mówca jest tak szczęśliwy, że całe bogactwo króla nie bądź lepszy. Ale odnosi się również do narodu lub królestwa.
Odpowiedź
W wierszach 1–8 można stwierdzić, że narrator nie jest zadowolony ze swojego losu. Płacze samotnie, a nawet niebo nie słyszy jego płaczu. Jest zazdrosny o cechy innych ludzi i chce zmienić swoją pozycję i / lub naturę.
Wiersze 8 i 9 są szczytem tego pojęcia, w którym prawie nienawidzi siebie, a to, co lubi, nie zadowala go .
W wierszach 10–14 konflikt zostaje rozwiązany, gdy myśli o swoim zainteresowaniu miłosnym. Myśli i wspomnienia o jego miłości podnoszą na duchu aż do nieba i są tak potężne, pozytywne uczucie, że nie zamieniłby się miejscami z królami.
Szekspir często tworzy pomysły w pierwszych 8 linie, a następnie rozwiązuje je w ostatnich sześciu. Ten sonet z pewnością ma jednak środkową część.