Najlepsza odpowiedź
Prawie każdy czasownik z literą „s” na końcu. Rzeczowniki z s na końcu są zazwyczaj w liczbie mnogiej, podczas gdy czasowniki na s są zazwyczaj w liczbie pojedynczej. (Nie zawsze tak jest, ale jest to dobra zasada.)
Liczba pojedyncza: mówi zabawnie.
Liczba mnoga: mówią zabawnie.
Uwaga „s” w powyższym przykładzie.
Liczba pojedyncza: PO otrzymuje powiadomienie, gdy odpowiedź na pytanie jest udzielona.
Liczba mnoga: PO otrzymują powiadomienie, gdy udzielono odpowiedzi na pytania.
Kilka czasowników w tym zdaniu – odbiera (s) i jest / są.
Czasowniki w czasie przeszłym często występują w liczbie pojedynczej i mnogiej w tym samym czasie, co oznacza, że „na koniec, nie martw się zbytnio o„ s ”.
Liczba pojedyncza: chciał jeść.
Liczba mnoga: chcieli jeść.
Liczba pojedyncza: Poszedł do siedziby Quora.
Liczba mnoga: Poszli do siedziby Quora.
To jest dla ciebie krótka lekcja angielskiego, więc wyjaśniając podstawową zasadę, ja mam nadzieję, że nie zdecydujesz, że nie odpowiedziałem na pytanie, ponieważ nie podałem listy czasowników w liczbie pojedynczej.
Odpowiedź
Każda forma czasownika w języku angielskim może być przykład czasownika w liczbie pojedynczej.
W języku angielskim ish, to, czy czasownik jest w liczbie pojedynczej, czy nie, zależy całkowicie od tego, czy podmiot frazy czasownika jest w liczbie pojedynczej:
- Mam (liczba pojedyncza)
- Masz (liczba pojedyncza lub liczba mnoga )
- Mamy (liczba mnoga)
- Oni mają (liczba mnoga)
Ale czasownik mieć pozostaje bez zmian.
Jedynym wyjątkiem są czasowniki w czasie teraźniejszym z -s, które są używane tylko w liczbie pojedynczej, w trzeciej osobie (on / ona / ona).
Czasownik z największą liczbą form w języku angielskim to be , z am, to , był, był, był, był i był . Wszystkie z nich mogą funkcjonować jako czasowniki w liczbie pojedynczej (niektóre tylko jako część dłuższej frazy czasownikowej)
W niektórych innych językach, takich jak łacina, liczba pojedyncza / mnoga jest zaznaczona na końcu czasownika – więc habeo to czasownik w liczbie pojedynczej oznaczający „mam”, a habemus to czasownik w liczbie mnogiej oznaczający „ mamy”. Ale angielski już tak nie działa. To było wieki temu.