Najlepsza odpowiedź
To jest zaczerpnięte z mojej odpowiedzi na pytanie: Jakie jest najsłabsze wiązanie chemiczne?
Wiązania wewnątrzcząsteczkowe nazywane są kowalencyjnymi i są znacznie silniejsze niż siły (lub wiązania) międzycząsteczkowe. Te ostatnie są zwykle klasyfikowane w następujący sposób: jonowy> wodór> dipol-dipol> tymczasowy dipol-dipol. Jest to również powód, dla którego woda ma tak wysoką temperaturę wrzenia (dużo wiązań wodorowych) w porównaniu z wieloma rozpuszczalnikami organicznymi.
Wiązania wodorowe tworzą się między cząsteczkami polarnymi (takimi, które zawierają wodór związany z N, O lub F i jeden zawierający N, O lub F) i stanowi szczególny przypadek interakcji dipol-dipol o wysokiej energii ze względu na wysoką elektroujemność atomów (N, O lub F) po każdej stronie protonu zaangażowanego w .
Odpowiedź
- A wiązanie kowalencyjne to silna elektrostatyczna siła przyciągania między dwoma dodatnio naładowanymi jądra i wspólna para elektronów między nimi. Oczywiście może istnieć więcej niż jedna wspólna para elektronów między dwoma atomami, stąd dlaczego istnieją wiązania podwójne (dwie wspólne pary elektronów) i potrójne (trzy wspólne pary elektronów). Wiązania potrójne są silniejsze niż wiązania podwójne, które są silniejsze niż wiązania pojedyncze. Pojedyncze wiązanie składa się z silnego wiązania sigma. Wiązanie podwójne składa się z wiązania sigma (dobra głowa na zachodzeniu między dwoma orbitaliami s) i wiązania pi (słabe zachodzenie na boki między dwoma orbitaliami p, więc to wiązanie jest słabsze niż wiązanie sigma). Wiązania kowalencyjne tworzą się między dwoma atomami niemetali o podobnych elektroujemnościach i są najsilniejszym rodzajem wiązania w chemii. Wiele organicznych związków alifatycznych, aromatycznych i naturalnych oraz związków nieorganicznych zawiera wiązania kowalencyjne. Te wiązania są najczęściej spotykane w produktach organicznych i jako takie stanowią kluczowy aspekt chemii organicznej.
- An wiązanie jonowe to silna siła przyciągania elektrostatycznego między dwoma przeciwnie naładowanymi jonami (anionem i kationem) pierwiastków o znacznie różniących się elektroujemnościach, dlatego często tworzą się między jonami metali a jonami niemetali . Im większa różnica w elektroujemności dwóch pierwiastków w wiązaniu, tym bardziej wiązanie jonowe. Wiązania jonowe mogą mieć charakter kowalencyjny, jeśli różnica w elektroujemności między dwoma atomami nie jest tak duża (może to być spowodowane obecnością kationu o dużej gęstości ładunku i mocy polaryzacyjnej, takiej jak Al3 + i / lub większy anion, polaryzowalne, takie jak I-), powodując, że wiązanie jest bardziej polarne, kowalencyjne (elektrony są odciągane od anionu w kierunku środka wiązania), a zatem silniejsze (ponieważ do jego rozbicia potrzeba więcej energii). Wiązania te najczęściej występują w związkach nieorganicznych, np. między kationem a anionem, tworząc sól .
- A celowe wiązanie kowalencyjne to wiązanie kowalencyjne, w którym oba elektrony we wspólnej parze pochodzą z jednego atomu. Może się to zdarzyć, gdy nukleofil (gatunek bogaty w elektrony z samotną parą elektronów, który może przekazać elektrofilowi tworząc celowe wiązanie kowalencyjne), taki jak wiązanie NH3 z elektrofilem (gatunek z niedoborem elektronów, który przyjmuje parę elektronów od nukleofila ), takie jak H +. Wiązania te powstają również między kationami metali przejściowych i ligandami jednokleszczowymi / dwukleszczowymi / wielokleszczowymi.
- Wiązanie metaliczne to silna siła przyciągania elektrostatycznego między metalem kationy / atomy i zdelokalizowane elektrony w sieci metalicznej substancji metalicznej (np. pierwiastki z grupy 1 i 2 układu okresowego). Ten rodzaj wiązania występuje tylko w substancjach metalicznych (ponieważ składają się one z kationów metali ułożonych w regularną strukturę sieciową). Im wyższy ładunek potencjalny na kationie metalu, tym silniejsze wiązanie metaliczne, ponieważ na atom metalu przypada więcej zdelokalizowanych elektronów, więc siła wiązania wzrasta proporcjonalnie do ładunku. Gdy promień metalu (połowa odległości między dwoma sąsiednimi jonami metalu w metalowej sieci) atomu metalu zmniejsza się, siła wiązania metalicznego wzrasta, ponieważ odległość między dodatnio naładowanymi jądrami kationów (technicznie atomami, jak atomy nie straciły swoich elektronów walencyjnych, są po prostu zdelokalizowane) w sieci i zdelokalizowanych elektronach, co oznacza, że siły przyciągania elektrostatyczne są silniejsze i wymagają więcej energii do rozbicia, zwiększając siłę metalicznej sieci, powodując, że ma wyższa temperatura topnienia. W związku z tym, gdy gęstość ładunku wzrasta , wytrzymałość metalicznej substancji rośnie.