Najlepsza odpowiedź
Od lat włócznie są używane jako wykończenie wielu znanych zapaśników. To Goldberg jako pierwszy użył go jako wykańczającego i nadał nazwę włócznia. Później Rhyno i Edge sprawiły, że stał się popularny odpowiednio w ECW i WWF / WWE. Podczas swojego feudu z Edge, Batista zaczął go używać, ale nie jako finiszer, tylko popisowy ruch. Potem Big Show przyjął to później. Wreszcie Roman Reigns wrócił do tego legendarnego ruchu z powrotem do WWE po odejściu Edgea na emeryturę.
Kto wykonuje to najlepiej ???
Trudno odpowiedzieć, ale ocenię to od gorszego do najlepszego.
Według wszystkich krytyków i analizatorów Roman wykonuje najgorszą robotę z włócznią. Kontaktuje się z klatką piersiową, a nie brzuchem, a sposób w jaki to robi, wygląda na to, że obejmuje przeciwnika i pcha. Przykro nam dla rzymskich fanów, ale to gorzka prawda.
Niestety, człowiek, który uczynił go sławnym w WWE, Edge, to 2. od dołu. Chociaż jego budowa była niesamowita, a tłum zawsze krzyczał najgłośniej, kiedy kucał w rogu, uderzenie nigdy nie było przekonujące. Najprawdopodobniej z powodu jego szczupłej sylwetki niż inni, którzy używali włóczni. Ale był jedyną osobą, która potrafiła wykonać włócznię z drabiny i tego nie można lekceważyć.
Potem przychodzi wielki pokaz. Właściwie nigdy nie widziałem, żeby Big Show wykonał jeden w 100\% idealnie. Ale przy tak ogromnym rozmiarze wpływ był zawsze przekonujący.
Batista radził sobie naprawdę dobrze z włóczniami. Był zwinny i duży, co bardzo mu pomogło. idealnie uderzając brzuchem ramieniem, co widać tylko u Goldberga i Rhyno.
Rhyno nie używa terminu włócznia . Raczej używa terminu Gore, chociaż jego 100\% włócznia. Zawsze zadziwia mnie, jak udaje mu się biegać tak szybko z tym swoim wielkim ciałem. Jego budowa i wykonanie były w pełni doskonałe. W ECW i TNA wygrał wiele ważnych meczów z GORE / SPEAR.
Wreszcie może to zabrzmieć trochę dziwnie, ale włócznia Goldberga jest rzeczywiście doskonały obraz. Rozgrzanie brzucha, a następnie uderzenie o ziemię… Człowieku, naprawdę wszystkich zraniło. Poza tym jest jedynym, który mógł wykonać włócznię z pozycji stojącej, bez biegania, co moim zdaniem spowodowało większy ból.
Odpowiedź
Mieszanka obu.
Część atletyzmu jest prawdziwa. Guz i trzepoczące flappy części są prawdziwe. Nie widać żadnej struny zaczepionej o plecy Kalisto, kiedy wykonuje swój wysoki lot. Zdjęcia krzeseł są prawdziwe. Pinezki na plecach zapaśników są prawdziwe. Ból jest prawdziwy …
Wynik meczu, który jest zaplanowany. A więc aktorstwo. Gniew między zapaśnikami, który widzisz w telewizji? Aktorstwo. Jakieś głupie historie pokazywane w telewizji? …
Jest też pewna część WWE i ich programu, które znajdują się na granicy rzeczywistości i aktorstwa. Godnym uwagi przypadkiem jest krew. Na przykład podczas epizodu surowego Roman Reigns krwawił po tym, jak został zaatakowany przez potrójne hi jego zaufany młot kowalski. Krew na jego głowie? To fałszywe. Istnieją doniesienia, że jeden ze spikerów podał coś, przez co jego głowa wydawała się krwawić. Zachowywał się tak, jakby te strzały go krwawiły. Więc to jest w 100\% aktorstwo. Teraz, nie mówiąc, za każdym razem, gdy widzisz kolor czerwony, to gra . Najnowszym przykładem jest krew na czole Goldberga. To jest w 100\% prawdziwa krew. Ale to przypadek. Zapukał głową do drzwi i krwawiły. Bardziej złożonym przykładem może być incydent z ostrzem Eddiego Guererro, kiedy był przeciwko JBL. Blading to termin w zapasach rozrywkowych, w którym zapaśnik skaleczył się trochę, aby wyglądało na to, że krwawi. Zwykle na końcu brwi lub czoła, gdzie jest dużo żył krwi. Niezbyt szkodliwa technika w porównaniu z wymuszonym krwawieniem (to już inna historia, Brock Lesnar). W tym kontekście to gra aktorska. Zapaśnik próbujący przekonać publiczność, że, powiedzmy, ciągłe uderzenie w głowę powoduje, że krwawi. Ale w przeciwieństwie do filmów, w których aktor używa płynu, koloru lub efektów specjalnych, aby sprawiać wrażenie, że krwawi, zapaśnik wystrzeli ostrze, żeby wyglądało na to, że krwawi. Wracając do incydentu z Guererro. Chciał więc przekonać publiczność, że został uderzony mocno, aż do krwawienia. Więc używa techniki ostrza, żeby trochę krwawić z głowy (mieszanina odrobiny krwi i dużej ilości potu stworzy iluzję, jakby mocno krwawił). Ale on tnie swoje czoło zbyt głęboko. To, co miało być odrobiną krwi płynącej przez jego głowę, zamienia się w kałużę krwi na podłodze. Cała jego głowa jest pokryta krwią. Sprawdź to. To jest przerażające! Teraz, co powinno być „odgrywaną” krwią, zamienia się w prawdziwą krew. Najlepsza część? Kontynuował mecz i wygrał (zwycięska część to gra aktorska, pamiętasz? Z góry ustalona). Więc czy nazwałbyś ten incydent aktorstwem? Prawdziwe? Gdzieś pomiędzy?
Jest o wiele więcej przykładów tego, jak WWE rozciąga granice rzeczywistości i aktorstwa. Jest feud Edge i Matt Hardy, promocja pipebomb CM Punk, Montreal Screwjob… Więc tak, WWE to mieszanka rzeczywistości, aktorstwa i wszystkiego pomiędzy.