Najlepsza odpowiedź
Większość serwerów relacyjnych baz danych używa języka programowania znanego jako Structured Query Language (SQL). SQL jest językiem programowania zorientowanym na zestawy, który został zaprojektowany, aby umożliwić ludziom przeszukiwanie i aktualizowanie tabel informacji.
Wszystkie informacje są przechowywane w tabelach. Tabela jest podzielona na wiersze i kolumny. (Teoretycy SQL nazywają kolumny „atrybutami”, a wiersze „krotkami”, ale będziemy używać bardziej znanych terminów „kolumny” i „wiersze”. Każda baza danych zawiera 0 lub więcej tabel. Większość baz danych zawiera wiele tabel. Przykład tabela jest pokazana poniżej.
Ta tabela zawiera 3 wiersze danych. (Górny „wiersz”, który ma etykiety „ID”, „NAZWA” i „ADRES” są tutaj pokazane dla wygody czytelnika. Rzeczywista tabela w bazie danych nie ma takiego wiersza). Tabela zawiera 3 kolumny (ID, NAZWA i ADRES) .
SQL udostępnia polecenia do tworzenia tabel, wstawiania wierszy do tabel, aktualizowania danych w tabelach, usuwania wierszy z tabel i wykonywania zapytań dotyczących wierszy w tabelach.
Tabele w języku SQL, w przeciwieństwie do tablic w językach programowania takich jak C nie są jednorodne. W SQL jedna kolumna może mieć jeden typ danych (np. INTEGER), podczas gdy sąsiednia kolumna może mieć bardzo inny typ danych (np. CHAR (20), co oznacza tablicę 20 znaków).
Tabela może mieć zmienną Liczba wierszy. Wiersze można w każdej chwili wstawiać i usuwać; nie ma potrzeby wstępnego przydzielania miejsca dla maksymalnej liczby wierszy. (Wszystkie serwery baz danych mają określoną maksymalną liczbę wierszy, które mogą obsłużyć. Na przykład większość serwerów baz danych działających w 32-bitowych systemach operacyjnych ma limit około dwóch miliardów wierszy. W większości aplikacji maksymalna liczba to znacznie więcej niż jest to możliwe prawdopodobnie będzie potrzebne.)
Każdy wiersz („rekord”) musi mieć co najmniej jedną unikalną wartość lub kombinację wartości. Jeśli mamy dwóch kompozytorów o imieniu David Jones przy naszym stole i musimy zaktualizować adres tylko jednego z nich, to potrzebujemy sposobu, aby ich odróżnić. W niektórych przypadkach można znaleźć unikalną kombinację kolumn, nawet jeśli nie można znaleźć pojedynczej kolumny zawierającej unikatowe wartości. Na przykład, jeśli kolumna nazwy nie jest wystarczająca, być może połączenie nazwy i adresu być unikalne. Jednak bez znajomości wszystkich danych z wyprzedzeniem, trudno jest absolutnie zagwarantować, że każda wartość będzie unikalna. Większość projektantów baz danych dodaje „dodatkową” kolumnę, która nie ma innego celu niż unikalna i łatwa identyfikacja każdego rekordu. Na przykład w powyższej tabeli numery identyfikacyjne są unikalne. Jak być może zauważyłeś, kiedy faktycznie próbujemy zaktualizować lub usunąć rekord, identyfikujemy go na podstawie jego unikalnego identyfikatora (np. „… WHERE id = 1”) zamiast używać innej wartości, takiej jak nazwa, która może nie być unikalna.
Źródło: IBM solidDB 6.3 i IBM solidDB Universal Cache 6.3 Centrum informacyjne