Najlepsza odpowiedź
Większość drużyn na stałe przyjęła jednolite numery późnych „dwudziestych lub wczesnych” trzydziestek. Były wcześniejsze przypadki, gdy zespoły eksperymentowały z liczbami przez kilka meczów (Indianie z 1916 roku, kardynałowie z 1923 roku, a nawet kilka drużyn z XIX wieku), ale większość drużyn w erze Cobba ich nie używała. W końcu w 1929 roku Indianie i Jankesi zaczęli wydawać numery, a większość drużyn zaczęła to robić w ciągu kilku lat. (A gdy praktyka się rozprzestrzeniła, zespoły wolały umieszczać z tyłu munduru, jak to zrobili Jankesi z 29 roku, zamiast naszywki na ramię, jak wprowadzili Indianie.)
Detroit nie wydawało mundurów aż do 1931 roku. , co czyni je trochę późnym adapterem, choć nie ostatnim; Connie Mack „Philadelphia A” były ostatnimi nieobecnymi, ostatecznie wydając jednolite numery na sezon 1937.
Co do Cobba, grał w Detroit 1905-26 i grał w A w 1927- 28. W ten sposób nigdy w 24 sezonach MLB nie pojawił się w drużynie, która wydawała jednolite numery.
Inne drużyny zrobiły podobne rzeczy, aby uhonorować graczy w „erze przed numerami”, np. Phillies dla Petea Alexandra, Giants for Christy Mathewson i Cardinals for Rogers Hornsby. (Hornsby odbył drugą podróż służbową u Cardinals w 1933 r., podczas której nosił numer 4, ale kardynałowie zdecydowali się nie przypisywać tego numeru Hornsby). Robi to tylko dla Cobba: jego długoletni kolega z drużyny z Hall of Fame, Sam Crawford, również ma imię, ale nie ma numeru na ścianie. A Tygrysy zrobiły także „imię, ale nie numer” dla Georgea Kella, który nosił trzy różne numery w siedmiu sezony w Detroit, i którego większość współczesnych fanów rozpoznaje bardziej jako telewizyjnego gracza Tygrysów niż za jego wyczyny w większości zapomniane powojenne drużyny z Detroit.
Odpowiedź
Grał, zanim użyli liczb. Spójrzmy na przód jego munduru:
OK, teraz tył:
Widzisz jakieś liczby?
(Tak, opublikowałem to tylko po to, żeby pokazać Cobbowi atakującemu tego biednego łapacza.)