Najlepsza odpowiedź
policz wszystkie elektrony walencyjne:
7 x 3 + 7 = 28
związać wszystkie trzy F z Cl co najmniej jednym wiązaniem.
F
|
Cl —— F
| F
6 elektronów jest używanych do 3 wiązań. 28 – 6 = 22.
Umieść 6 elektronów wokół 3 Fs. 22 – 3 x 6 = 4 (aby zakończyć oktat)
Umieść 4 elektrony wokół Cl. (aby zakończyć oktat)
Odpowiedź
ClF3 to bardzo mocny utleniający i fluorujący . Jest wyjątkowo reaktywny z większością materiałów nieorganicznych i organicznych, w tym ze szkłem i teflonem , i zapoczątkuje spalanie wielu niepalnych materiałów bez źródła zapłonu . Reakcje te są często gwałtowne, aw niektórych przypadkach wybuchowe . Zbiorniki wykonane ze stali , miedzi lub nikiel jest odporny na atak materiału z powodu tworzenia cienkiej warstwy nierozpuszczalnego fluorku metalu, ale molibden , wolfram i tytan tworzą lotne fluorki i w konsekwencji są nieodpowiednie. Każdy sprzęt, który styka się z trifluorkiem chloru, musi być dokładnie wyczyszczony, a następnie pasywowany , ponieważ wszelkie pozostałe zanieczyszczenia mogą przepalić warstwę pasywacyjną szybciej, niż może się ponownie utworzyć . Zdolność przewyższająca zdolność utleniania tlenu prowadzi do ekstremalnej korozyjności materiałów zawierających tlenki, często uważanych za niepalne. Donoszono, że trifluorek chloru i podobne gazy zapalają piasek, azbest i inne wysoce ognioodporne materiały. Podczas wypadku przemysłowego rozlew 900 kg trifluorku chloru spalił się przez 30 cm betonu i 90 cm żwiru pod spodem. [13] Kontrola / gaszenie ognia jest niezdolny do powstrzymania tego utleniania, dlatego otaczający obszar jest utrzymywany w chłodzie aż do zakończenia reakcji. [14] Związek reaguje gwałtownie z supresorami na bazie wody i utlenia się w brak tlenu atmosferycznego, co powoduje, że tłumiki przemieszczania atmosfery, takie jak CO2 i halon , są całkowicie nieskuteczne. Zapala szkło przy kontakcie. [15] Ekspozycja na większe ilości trifluorku chloru w postaci cieczy lub gazu powoduje zapalenie tkanki. Reakcja hydrolizy z wodą jest gwałtowna, a narażenie powoduje oparzenie termiczne. Produkty hydrolizy to głównie kwas fluorowodorowy i kwas solny , zwykle uwalniany w postaci pary lub pary ze względu na silnie egzotermiczny charakter reakcji. Kwas fluorowodorowy działa żrąco na tkankę ludzką, jest wchłaniany przez skórę, wybiórczo atakuje kości, zaburza funkcjonowanie nerwów i powoduje często śmiertelne zatrucie fluorem. Kwas solny jest wtórnym zagrożeniem dla organizmów żywych, ale jest kilka razy bardziej korozyjny dla większości materiałów nieorganicznych niż kwas fluorowodorowy. [ potrzebne źródło ]