Najlepsza odpowiedź
Nie. Oto rysunek atomu (każdy element tworzy atom jednego typu)
Są cztery części, jądro, które składa się z protonów i neutronów i wiruje na zewnątrz, to elektrony.
Możemy mniej więcej zignorować elektrony i skoncentrować się na jądrze,
- protony mają ładunek dodatni i ostatecznie są tym, co dyktuje właściwościom pierwiastków (większość z nich widzi radioaktywność),
- Neutrony mają ładunek neutralny (!) i można je traktować jako wypełnienie zapewniające stabilność atomu, jeśli pierwiastek ma „złą” liczbę neutronów, jest niestabilny (tj. radioaktywny ), a atom może rozpaść się na mniejsze atomy.
Wodór ma jeden proton, hel ma dwa, lit (powyżej) ma trzy protony., aż do uranu z 92 protonami. Nie możesz mieć pierwiastka z „pół protonu” dopasowanym między wodorem a helem.
Istnieją pierwiastki z ponad 92 protonami, które zostały stworzone przez człowieka w wyniku bombardowania pierwiastków naturalnych różnymi innymi atomami. Mamy nieprzerwaną listę elementów dochodzących do 118 protonów ( Oganessono ).
Teraz możesz odkryć pierwiastek 119 gdzieś na asteroidzie jednak Oganessono ma okres półtrwania 0,7 ms, więc jeśli odkryłeś gram zanim wymówisz jego nazwę, rozpadłby się na mniejsze atomy…. znalezienie grama jest również mało prawdopodobne, ponieważ od czasu jego odkrycia zaobserwowano 5-6 atomów.
Pierwiastek 119 będzie jeszcze bardziej niestabilny, chociaż przewiduje się Wyspa stabilności dla niektórych super ciężkich pierwiastków, tutaj stabilność jest pojęciem względnym i oczekuje się, że okres półtrwania wynosi kilka sekund.
Więc zanim odkryjesz nowy element ( w jakikolwiek sposób) wszystko zniknie, zanim będziesz mógł komukolwiek o tym powiedzieć.
Odpowiedź
Odpowiedź na to pytanie nie jest prosta! Zarówno duże, jak i małe asteroidy stanowią poważne zagrożenie, ale uważam, że mniejsze asteroidy są obecnie bardziej niebezpieczne.
Istnieje kilka kluczowych elementów oceny ryzyka związanych z różnymi rodzajami asteroid.
- Najpierw znajdź duże!
Asteroidy o średnicy większej niż 1 km mogą potencjalnie zagrażać człowiekowi cywilizacja, dlatego ważne jest, aby śledzić całą populację tych obiektów i jak najdokładniej określać ich orbity. Szacuje się, że istnieje około 900 planetoid bliskich Ziemi większych niż 1 km, z których 160–170 jest potencjalnie niebezpiecznych. Od 4 marca 2017 r. wiemy, że 857 NEA większych niż 1 km, z których 157 to potencjalnie niebezpieczne obiekty . Tak więc znaleźliśmy znacznie ponad 90\% i żadne z nich nie stanowi zagrożenia przez kilka następnych stuleci. To znacznie zmniejszyło ryzyko związane z bardzo dużymi asteroidami. Większość planetoid o rozmiarach kilometrowych została znaleziona na początku XXI wieku, zwłaszcza w ankiecie LINEAR .
- Następnie znajdź obiekty średniej wielkości!
NASA cel polegający na znalezieniu 90\% wszystkich planetoid w pobliżu Ziemi większych niż 140 metrów, co jest granicą tego, co liczy się jako potencjalnie niebezpieczny obiekt. Szacuje się, że istnieje około 13 000 takich asteroid (z których znanych jest 7565). oszacowano , że 4700 z nich jest potencjalnie niebezpiecznych (znane: 1787). Tak więc do tej pory znaleźliśmy mniej niż 40\% wszystkich potencjalnie niebezpiecznych asteroid, ale liczba ta stale rośnie. Osiągnięcie tego celu jest głównym celem większości obecnie prowadzonych dużych ankiet, zwłaszcza Catalina Sky Survey , Pan-STARRS i LSST (ten ostatni jest w budowie). Jednak te profesjonalne badania nie byłyby w stanie śledzić wszystkich celów bez „floty” astronomów amatorów, którzy prowadzą obserwacje uzupełniające nowo odkrytych obiektów. My w Northolt Branch Observatories jesteśmy niewielką częścią tego globalnego wysiłku.
- Przygotuj się na przypadek przewidywanego zderzenia o średniej wielkości!
Nawet jeśli asteroidy przy średnicy 140 metrów lub większej uderzając w Ziemię średnio tylko raz na 15 000 lat, takie uderzenie może zniszczyć mały kraj lub spowodować niebezpieczne tsunami.Ale co ważniejsze, liczba tych obiektów jest wciąż wystarczająco mała i na tyle łatwo można je znaleźć, aby można było je wszystkie śledzić . W ten sposób możemy całkowicie wyeliminować ryzyko wpływu – lub, w przypadku przyszłego wpływu, przewidzieć zdarzenie i pozwolić na jego złagodzenie. Hipotetyczny wpływ zostałby prawdopodobnie odkryty lata lub dekady wcześniej, co pozwala mówić o strategiach odchylania, aby zapobiec całkowitemu uderzeniu obiektu w Ziemię. Jest to ciągły obszar badań. Najnowsze informacje można znaleźć w artykule 2015 PDC hipotetyczny scenariusz uderzenia asteroid . Druga podobna konferencja odbędzie się w dniach 15-19 maja 2017 r., Patrz 2017 PDC . Celem jest omówienie sposobów zapobiegania skutkom i możliwych zagrożeń z tym związanych .
- Nie zapomnij o małych!
Wyjaśniłem, jak i dlaczego szukamy większych asteroid (> 140 metrów), ale mimo że obiekty odległości od 20 do 140 metrów nie są liczone jako potencjalnie niebezpieczne, te asteroidy mogą nadal powodować znaczne lokalne szkody. Są znacznie liczniejsze niż większe asteroidy (do 3 milionów asteroid bliskich Ziemi większych niż 20 metrów) i są zbyt słabe, aby można je było śledzić na większości ich orbity, co uniemożliwia znalezienie ich wszystkich przy obecnej technologii. Zamiast tego obecnie staramy się ustalić „ostatnią linię obrony”: badania takie jak ATLAS stale monitorują duże części nocnego nieba, aby znaleźć te obiekty w ostatnich dniach lub tygodnie przed potencjalnym wpływem. Dałoby to wystarczająco dużo czasu na ostrzeżenie, aby uratować życie, doradzając ludziom szukanie schronienia lub ewakuując dotknięty obszar. Takie małe asteroidy miałyby jedynie konsekwencje regionalne, więc te działania byłyby wystarczające . Uderzenie takiej asteroidy byłoby w przybliżeniu równoważne z detonacją broni termojądrowej .
Problem polega na tym, że teleskopy naziemne mogą obserwować połowę nieba: jesteśmy ślepi na obiekty, które zbliżają się do Ziemi od strony Słońca. Niestety obejmuje to około 50\% wszystkich potencjalnych impaktorów, co oznacza, że nawet w pełni funkcjonalny system nadal znajdowałby tylko połowę wszystkich obiektów. Druga połowa nadal miałaby wpływ bez żadnego ostrzeżenia, a obecnie nic nie możemy na to poradzić. Dobrze ilustruje to Wydarzenie w Czelabińsku : W 2013 r. 20-metrowa asteroida weszła w atmosferę ziemską nad Rosją, powodując eksplozję równoważną 400–500 kilotonom trotylu. Wiele budynków zostało uszkodzonych, a około 2000 osób zostało rannych, ale na szczęście nie było ofiar śmiertelnych. Asteroida zbliżyła się do Ziemi „od wewnątrz”, więc nie można jej było znaleźć. Gdyby pochodziło z „zewnątrz”, prawdopodobnie znaleźlibyśmy go kilka dni przed uderzeniem.
Jedynym możliwym rozwiązaniem jest teleskop kosmiczny przeznaczony do poszukiwań w pobliżu Ziemi asteroidy. Z kosmosu możemy śledzić obiekty, które pojawiają się na niebie blisko Słońca, ponieważ nie ma atmosfery. Dwa najbardziej obiecujące rozwiązania to Sentinel i NEOCAM , ale finansowanie każdego z nich jest obecnie w toku.
Zwiększenie świadomości na temat ryzyka jest głównym celem B612 Foundation i globalny ruch świadomościowy Dzień Asteroid . Jeśli osobiście chcesz odegrać jakąś rolę, to najłatwiej to zrobić. Zwiększaj świadomość: powiedz swoim przedstawicielom, że zależy Ci na tym problemie; powiedz o tym swoim znajomym; wziąć udział w jednym z wielu wydarzeń organizowanych w Dniu Asteroid, który będzie 30 czerwca 2017 r.!
Podsumowując:
Jesteśmy prawie pewni, że żaden obiekt nie jest wystarczająco duży, aby zagrozić naszemu cywilizacja (> 1 km) uderzy w Ziemię w ciągu najbliższych kilku stuleci. Robimy duże postępy, aby poszerzyć naszą wiedzę o obiekty, które mogą spowodować znaczne szkody w regionie (> 140 metrów), a jednocześnie pracujemy nad strategiami łagodzenia skutków dla tych obiektów. Ale w przypadku najczęstszych wydarzeń i prawdopodobnie jedynych, których musimy się spodziewać w ciągu naszego życia, nie mamy jeszcze satysfakcjonującej strategii. Dlatego uważam, że te małe asteroidy (w zakresie 20–50 metrów) stanowią obecnie największe potencjalne zagrożenie . Są rzeczy, które można zrobić, aby ocenić to ryzyko, ale wymaga to pewnego wysiłku.