Beste antwoord
Hoewel de rol van Will Smith een geweldige karakterstudie was, sprong niet verder dan buitengewoon – het was misschien voor hem, maar vergeleken met Forrest Whitakers rol in The Last King in Schotland, moest het geweldig zijn, ongeëvenaard, en Whitaker was opmerkelijk en meeslepend in The Last King.
Ik hou van Will Smith, ik zou hem graag zien in een voertuig dat hem verder vervoert – hij komt dichtbij. Maar ter vergelijking: ik geef je Robin Williams, bekend als een strip, zoals Will is, en toen hij werd erkend met een Oscar, was het niet voor The Fisher King, of Dead Poets Society of Good Morning Vietnam, allemaal uitstekende rollen hij was genomineerd voor Oscars, maar ontving de prijs niet. Het was voor Good Will Hunting, een personage dat zo veel verder ging dan hij als persoonlijkheid was.
En als je kijkt naar een acteur als Denzel Washington, voor wie veel rollen lijken op Oscar-kaliber, deed hij dat niet t winnen voor The Hurricane, hij won voor Training Day – een personage dat hem zo ver te boven gaat dat het transformeert. Hij was niet eens genomineerd voor Philadelphia, waarvoor ik dacht dat hij een knikje verdiende, of Courage Under Fire, of Crimson Tide, of The Bone Collector.
Deze nominaties en overwinningen zijn voor acteren boven en buiten, om zichzelf te vervoeren, en ook het publiek. En in jaren waarin andere acteurs zichzelf zo verheffen, zien we zelfs de beste acteurs van onze tijd met lege handen achterblijven. Het is geen reflectie op hen, het is gewoon een kwestie van perceptie.
En Forest Whitaker won dat jaar, zonder twijfel – hij won elke grote prijs voor die rol, en de meeste andere prijzen, in totaal 32 prijzen voor het spelen van die rol van Idi Amin, in “The Last King of Scotland”.
Antwoord
Ik geloof dat het simpel is, want een alleenstaande zwarte vader toont standvastigheid en onsterfelijk liefde voor zijn zoon en vervolgens succes, is niet het populaire verhaal. A Black Man succesverhaal? Wat is hip om de zwarte vader af te schilderen als gangsta, die onverantwoordelijk is en zijn kinderen en hun moeder in de steek laat. Hoewel de realiteit van deze film een waargebeurd verhaal is (ik heb het boek gelezen) en in het echte leven veel nauwkeuriger is dan fictie. Wij als samenleving vinden het erg prettig om de zwarte vader en zijn rol als ouder te marginaliseren en belachelijk te maken. Dit is waarom je veel meer negatieve aspecten van zwarte mannen ziet (tenzij hij met een bal speelt) dan positieve.