Najlepsza odpowiedź
Prawdziwą odpowiedzią jest to, że czerwone światło nie ogranicza możliwości widzenia w ciemności . Niektóre okręty podwodne używają czerwonych świateł wewnętrznych z tego samego powodu, co wieże kontrolne lotnisk (w nocy), planetaria i niektóre kina. Powodem jest to, że oczy łatwiej dostosowują się od czerwonego do ciemnego światła niż od białego do ciemnego.
Życie na pokładzie atomowej łodzi podwodnej w Ameryce trwa 18 godzin dziennie. Stajesz na straży przez 6 godzin, konserwujesz przez 6 godzin i masz 6 godzin osobistego czasu, podczas którego w pewnym momencie również spodziewasz się spać. Nadal używaliśmy zegara 24-godzinnego, ponieważ musieliśmy wiedzieć, czy była noc, czy dzień, kiedy wynurzyliśmy. Czerwone oświetlenie w sterowni (jedynym miejscu poza postojami, w którym używano czerwonych świateł) było używane tylko w ramach przygotowań do przybycia do Głębokość peryskopu.
Zestaw do czerwonego peryskopu służył dwóm celom: pierwszym było aklimatyzowanie oczu do ciemności przed wejściem na noc w nocy, a drugim zapobieganie emitowaniu światła z podniesionego peryskopu. „zaciemniająca” na lunetach, załoga nie mogła ryzykować emisji światła z drugiego końca peryskopu, ponieważ światło to było widoczne dla mnie les. Bycie wykrytym jako łódź podwodna to najgorszy scenariusz.
Odpowiedź
„ Kiedy kapitan okrętu podwodnego wzywa stanowiska bojowe, dlaczego światła zmieniają się na czerwone lub niebieskie? ”
Z wyjątkiem filmów, nie robią tego t, i nigdy nie miał (szczególnie dla stacji bojowych).
Czy oni (lub robili) „ Rig for Red ” lub „ Rig for Blue ”?
Tak.
Dlaczego? Nocna wizja. Ludzie, którzy byli w świetle, mają bardzo słabe widzenie w nocy, dopóki ich oczy się nie przystosują. Większość noktowizorów przywraca się po około pięciu minutach, ale pełne widzenie w nocy zajmuje około 45 minut.
Dlatego dobrze poinformowani ludzie na zewnątrz nie patrzą na ognisko.
Co to ma wspólnego z okrętami podwodnymi? Peryskopy i operowanie na powierzchni po zmroku. Jeśli patrzysz przez peryskop, a widzenie w nocy jeszcze się nie poprawiło, jesteś całkiem bezużyteczny.
Podczas przygotowań do przejścia w głąb peryskopu światła w pokoju kontrolnym (znanym również jako centrum ataku ) zostanie uzbrojony dla czerwonego. Tuż przed wyruszeniem w górę, pokój kontrolny będzie uzbrojony w czerń (żadnych świateł oświetlających). Osoby, które muszą dokonywać wpisów do dziennika lub muszą widzieć, co robią, będą używać latarki z czerwoną soczewką.
OK, a co z oficerem pokładu (OOD) , kto musi widzieć, natychmiast (jak po uderzeniu awaryjnym)?
Od świtu do zmierzchu OOD (i inne, które mogą potrzebować zobaczyć, takie jak JOOD), nosi albo czerwony maska na oczy lub opaska na oko na oko widzące (silne oko, którego używasz do patrzenia przez peryskop). W ten sposób czas na przystosowanie się jest minimalny (oczy będą gotowe, zanim dotrzesz na głębokość peryskopu, nawet podczas uderzenia EMBT.
Ogólnie rzecz biorąc, jedynym innym miejscem, które jest uzbrojone dla czerwonego lub czarnego, jest Cumowanie. Zazwyczaj przedziały cumownicze mają małe czerwone oświetlenie w pobliżu pokładu, dzięki czemu ludzie mogą widzieć bez budzenia załogi śpiącej. Nawet jeśli kurtyna koi jest zamknięta, białe światło górne może Cię obudzić. W rzeczywistości POWINIENEŚ, ponieważ Jedyny przypadek, w którym cumowanie Rigged for White jest awaryjne, lub ewolucja obejmująca wszystkie ręce (np. Field Day).
A co z niebieskimi światłami? Niebieskie światła to passé
Pierwotnie niebieskie oświetlenie zostało opracowane podczas opracowywania wyświetlaczy cyfrowych. Za chwilę zajmiemy się tym bardziej.
Wcześniej wszystkie wyświetlacze wizualne używano bursztynowych lub zielonych kineskopów (Cathode Ray Tube) z długotrwałym luminoforem. Białe światło sprawiało, że były prawie niemożliwe do zobaczenia, więc te przestrzenie były zawsze czarne (niedozwolone białe światła) lub czerwone.
Były to aktywne wyświetlacze SONAR, RADAR, ESM (elektroniczne środki wsparcia), ECM (elektroniczne środki licznikowe) i kontrola ognia.
Na statku nawodnym znajdowały się Sonar Control, CIC (Combat Information Center) i most. Te przestrzenie były zwykle ustawione na czerwono lub czarno (bez świateł). Sonar był często czarny.
Sterowanie sonarem na Knox -class fregata. Dwie konsole brzegowe były bursztynowe, a konsola środkowa to para zielonych wyświetlaczy DVST (Direct View Storage Tube).
Centrum Informacji Bojowej (CIC) uzbrojone dla czerwonego, na pokładzie muzeum USS Turner Joy (Bremerton, WA)
MK 114 ASROC Fire System sterowania. Ekran pod okładką naugahyde „Nuke The Whales” jest bursztynowy.
OK, a co z robieniem logów?Często było tam biurko z lampą fluorescencyjną na obrotowym ramieniu. Było to białe światło z ruchomym czerwonym filtrem. Nie mogłem znaleźć zdjęcia.
Okręty podwodne były inne. Wszystkie pasywne systemy sonarowe i sprzęt analityczny wykorzystywały rejestratory map papierowych i wyświetlacze ręczne, więc potrzebowały świateł. Mieli aktywny system, który używał bursztynowego wyświetlacza, ale prawie nigdy go nie używali. Ponieważ światła były włączone, prowadzenie kłód i takie nie stanowiło problemu. W przypadku radaru i ESM konsole znajdowały się w pokoju kontrolnym (z wyjątkiem szczęśliwych SSN, które miały oddzielny pokój ESM), które były obsługiwane TYLKO na głębokości peryskopowej lub na powierzchni. Kiedy pokój kontrolny był ustawiony na kolor biały, konsole były zasłonięte.
Pamiętaj, to było w latach 50., 60. i 70.
Potem przyszedł czas wyświetlacze cyfrowe, głównie bursztynowe (początkowo). I to nie był już tylko Sonar i RADAR. Wyświetlacze cyfrowe zaczęły migrować do innych stacji obserwacyjnych, takich jak Engineering Main Control, na statku nawodnym.
Pamiętasz je?
Rozwiązaniem było wykorzystanie ludzkiego oka.
W normalnych warunkach oświetleniowych oko jest najbardziej wrażliwe na żółtawo-zielone światło o średnicy 555 nanometrów.
Pod przy niskim poziomie oświetlenia, czułość oka przesuwa się w dół w kierunku niebieskiego.
Celem jest zapewnienie operatorom jak największej ilości światła z ich wyświetlaczy, jednocześnie umożliwiając innym osobom w pomieszczeniu widzenie.
Rozwiązaniem były bursztynowe lub zielone wyświetlacze z niskopoziomowym niebieskim światłem w tle. Aby zminimalizować odblaski z powierzchni wyświetlacza odbijającej niebieskie światło, operatorzy mieli nosić bursztynowe okulary. Gogle filtrowałyby niebieskie światło, a wszyscy inni mogliby widzieć wystarczająco dobrze, aby robić dzienniki i obsługiwać inny sprzęt.
Taka była teoria. Po pewnym czasie odkryto, że gogle nie zrobiły dużej różnicy, ale blask pozostał. Wtedy ktoś zdał sobie sprawę, że blask pochodzi od opraw oświetleniowych nad głowami operatora (z powodu nachylenia wyświetlaczy), a nie od świateł kilka metrów za nimi. Rozwiązaniem było zastosowanie dwóch włączników światła w pokoju dla dwóch rzędów świateł. Wyłącz przedni brzeg, a operatorzy będą lepiej widzieć swoje wyświetlacze.
Podczas gdy byli przy tym, projektanci zdali sobie sprawę, że pokój będzie potrzebował od czasu do czasu białego światła, więc każda oprawa oświetleniowa miała oba niebieskie i białe światła, a przełącznik na przegrodzie miał trzy pozycje: białą, wyłączoną i niebieską.
Trwało to do połowy lat osiemdziesiątych.
Około 1983 roku NAVSEA (personel techniczny Marynarki Wojennej) i COMSUBDEVRON TWELVE (dowódca Dwunastej Eskadry Rozwoju Okrętów Podwodnych) zdecydowali się przeprowadzić rzeczywiste badania naukowe z żywymi przedmiotami. To było w Groton, CT. Tak się złożyło, że Jednostka ds. Odbioru Wstępnego mojej łodzi, PCU Henry M. Jaackson, znajdowała się w fazie budowy, na którą właśnie przybyła duża liczba niedoświadczonych techników sonarów (wszyscy moi koledzy z klasy). Niedoświadczeni ST? DOSKONAŁE przedmioty badawcze! Zostały użyte wczesną wiosną 1984 roku. Zostały przetestowane przy użyciu różnego rodzaju kombinacji oświetlenia i kolorów wyświetlacza.
Wynik? Kolor oświetlenia pomieszczenia nie miał znaczenia. Ważną rzeczą była JASNOŚĆ tych świateł.
Marynarka nazwała je bielą niskiego poziomu. Oświetlenie niebieskie (i czerwone) zostało osiągnięte przy użyciu kolorowej tulei wokół każdej świetlówki. Tak więc marynarka wojenna podpisała kontrakt na rękawy rurkowe Low Level White. Po otrzymaniu po prostu zdjąłeś niebieskie rękawy i włożyłeś szare rękawy.
Właśnie zaczynali to robić we flocie, kiedy wyjeżdżałem w 1991 roku. Tak, kontrakty marynarki wojennej trwają długo.
Jak to jest teraz, nie jestem pewien, ale zauważyłem, że centrum ataku Virginia (czy tak to nazywają teraz?) nie jest niebieski w filmach, które widziałem.
Wracając do czerwonego i niebieskiego oświetlenia w filmach.
Robią to na potrzeby dramatu. W Polowaniu na Czerwony Październik chcieli, aby publiczność doświadczyła, że obie strony (USA i ZSRR) są bardzo różne. Użyli więc czerwonego oświetlenia i filtrów obiektywu aparatu w USA i niebieskich w przypadku Sowietów. Aby różnica była jeszcze wyraźniejsza, amerykańska podstawa Periscope została podniesiona powyżej normalnego poziomu talii, a radziecka podstawa znajdowała się PONIŻEJ.
Następnie dodaj inny rodzaj efektu dźwiękowego (szum tła) i muzykę z dwóch stron, a efekt dramaturgii jest maksymalny. To było bardzo skuteczne. John McTiernan (reżyser) był genialny.