Najlepsza odpowiedź
Musisz znać charakterystykę wartościowości każdy atom. Musisz także wiedzieć, który atom jest silniej elektroujemny. Chlor bardzo silnie dąży do wypełnienia swoich 8 zewnętrznych elektronów, przejmując jeszcze jeden. Tlen ma w swojej zewnętrznej powłoce dwa bardzo reaktywne elektrony. (W tym celu musisz być trochę zaznajomiony z tlenem i chlorem, jak się zachowują). Zatem cztery tlenki otaczają Chlor, tworząc podwójne wiązania z jego ośmioma elektronami. Wtedy chlor jest stabilny. Ale w tym celu trzeba skądś złapać jeszcze jeden elektron, co daje gatunkowi netto minus 1 ładunek.
Odpowiedź
Świetne pytanie! Tak się cieszę, że zapytałeś!
Ładunki jonów poliprotycznych są często tajemnicą dla studentów. Kiedy po raz pierwszy uczysz się wzorów i ładunków jonów poliprotycznych, wydaje się, że wiele trzeba pamiętać. Jestem prawie pewien, że mogę w tym pomóc.
Po pierwsze, istnieje ogólny wzorzec tych zarzutów. Oczywiście, istnieją pewne naruszenia wzorca (zawsze są), ale jeśli opłat nie można zapamiętać w żaden inny sposób, to dobry początek.
Więc zauważasz, że ładunki jonów poliatomowych mają tendencję do zmieniania się między -1 a -2, gdy poruszasz się po układzie okresowym. Należy również zauważyć, że te ładunki mają inny trend, atomy w kolumnach o numerach parzystych mają ładunki -2, podczas gdy atomy w kolumnach o numerach nieparzystych mają ładunek -1.
To nie jest najlepszy sposób na zapamiętanie te opłaty, ale to lepsze niż nic. Problem polega oczywiście na tym, że nie uwzględnia niektórych typowych jonów wieloatomowych, takich jak fosforan, PO\_4 ^ {3-}, które zgodnie z kolumną, w której znajduje się (kolumna 5), miałyby wartość -1 a nie -3.
Istnieje sposób obliczenia ładunku tych wieloatomowych jonów, który nie jest zbyt trudny, ale wymaga znacznie szerszego wyjaśnienia. W przypadku najbardziej powszechnych jonów, takich jak siarczan, węglan, azotan, fosforan, nadchloran, a nawet dichromian, ładunek można obliczyć w następujący sposób.
Załóżmy, że znasz wzór na poliatom i nie pamiętasz jego opłata. Następnie możesz wykonać następujące czynności (pamiętaj, że tlen zawsze będzie miał ładunek -2):
Walencja + ładunek wnoszony przez tlen = ładunek na poliatomie
Węglan = CO\_3 ^? = 4 + 3 (-2) = -2
Siarczan = SO\_4 ^? = 6 + 4 (-2) = -2
Azotan = NO\_3 ^? = 5 – 3 (-2) = -1
Fosforan = PO\_4 ^? = 5 + 4 (-2) = -3
Nadchloran = ClO\_4 ^? = 7 + 4 (-2) = -1
Dichromian – Cr\_2O\_7 ^? = 2 (+6) + 7 (-2) = -2
Ten proces zwykle działa w przypadku większości typowych jonów wieloatomowych, ale czasami nie działa. Jony wieloatomowe są zawsze naładowane ujemnie (z rzadkim wyjątkiem jonu amonowego), więc jeśli znajdziesz odpowiedź pozytywną, musisz pójść o krok dalej.
Na przykład jon azotynowy , NO\_2 ^ -. Opierając się na dotychczasowych metodach, przewidzielibyśmy, że opłata będzie następująca:
NO\_2 = 5 – 2 (-2) = +1
Cóż, to nie jest dobre . Opłata powinna wynosić -1. Więc co powinniśmy zrobić? Możemy to naprawić. Pamiętaj tylko, że wszystkie jony poliatomowe powinny być jakimś ładunkiem ujemnym. Oto odpowiedź.
Azot może mieć więcej niż jeden ładunek walencyjny. Azot może w rzeczywistości mieć wartościowość +5, +3, +1, -1 i -3 (między innymi). Zauważysz, że te liczby zmieniają się o 2 na każdym kroku. To, co musimy zrobić, to wybrać wartościowość, która daje nam najmniejszy ładunek ujemny jonu poliatomowego. Dzieje się tak, gdy N = +3:
NO\_2 ^? = 3 – 2 (-2) = -1
W ten sposób obliczany jest ładunek wszystkich poliatomowych jonów chloru. Chlor może mieć ładunki walencyjne +7, +5, +3, +1 i -1. A więc:
ClO ^? = +1 + 1 (- 2) = -1
ClO\_2 ^? = +3+ 2 (- 2) = -1
ClO\_3 ^? = +5 + 3 (- 2) = -1
ClO\_4 ^? = +7 + 4 (- 2) = -1
Oznacza to, że nie musisz już zapamiętywać ładunków jonów poliatomowych. Jeśli masz przed sobą układ okresowy, możesz to rozgryźć. Zmniejsza to ilość potrzebnego zapamiętywania (nadal musisz pamiętać formuły), ale jeśli znasz wzór na poliatomie (jak FeSO\_4 – jaki jest ładunek na SO\_4?), Możesz poznać jego ładunek.
To dość obszerne wyjaśnienie, ale działa naprawdę dobrze. Mam nadzieję, że to pomoże.