Najlepsza odpowiedź
„ Tepung Kanji ” to jawajski termin określający tapiokę, skrobię wyekstrahowaną z manioku. Innymi słowy, Tepung Kanji to mąka z manioku z tapioki.
Indonezyjski używa mąki tepung kanji / tapioki do przyrządzania takich przekąsek:
Cireng, smażona mąka z tapioki. Zwykle podawany z sosem chili lub orzechowym.
Cilok, gotowana na parze mąka z tapioki. Zwykle podawany z sosem orzechowym.
Odpowiedź
Jako Indonezyjczyk, potomek Chin, zdaję sobie z tego sprawę to rasizm, który występuje do dziś. Jednak jako część samego wyścigu nie mogę znaleźć prawdziwego węzła pomyłki.
Tak czuję, mieszkając 33 lata w Indonezji (6 lat w Stanach):
Urodziłem się 27 czerwca 1979 w Dżakarcie. Miałem szkołę podstawową w średniej klasie, a nie w szkole rządowej ani w najlepiej ocenianej szkole. Pochodzę z buddyjskiej rodziny, nazywam się Zheng.
Kiedy dorastałem, nigdy nie wiem, co to jest rasizm, dopóki nie skończyłem 18 lat; kiedy ukończyłem liceum.
Podczas studiów mam przyjaciół z różnych plemion, o różnym wyglądzie fizycznym i kulturach. Po prostu nie mam muzułmańskiego przyjaciela. To było wtedy, gdy chodzę do katolickiej szkoły, w której nie było muzułmańskiego ucznia w mojej szkole.
Jako niegrzeczny dzieciak zawsze współpracuję z przyjaciółmi, którzy również uwielbiają znęcać się nad innymi. Praca zespołowa czyni nas nawet znacznie silniejszymi, aby konkurować z innym „zespołem”, który nazywamy „gangiem”.
W naszej codziennej kulturze żartujemy mocno i uważamy, że tego rodzaju trudne dowcipy są oznaką „ bliskie relacje ”.
W kulturze chińskiej przestrzegamy ścisłego obowiązku uprzejmości i uprzejmości. Mamy wiele kulturowych sposobów powitania, ceremonii i wiedzy o hierarchii rodzinnej, że musimy wiedzieć, jak zachowywać się na każdej określonej pozycji w naszej hierarchii drzewa genealogicznego.
Zatem przyjaciele, którzy są uważani za „obcych”, są jedyny sposób, w jaki możemy uzyskać tę wolność. Rozmawiamy niegrzecznie, przysięgamy sobie nawzajem, żartujemy z najbardziej niegrzecznego żartu, jaki mogliśmy; od wyglądu fizycznego, koloru skóry, rodzaju włosów, koloru oczu, religii, imienia rodzica, a nawet głosu, a nawet osiągnięć po zapach ciała. Twarde żarty są oznaką bliskich relacji, ponieważ nasi starsi zawsze mówią: „MUSISZ ZACHOWAĆ I bądź uprzejmy dla starszych i nieznajomych ”.
Zatem… Ty! Tak, ty brzydki grubas! Nie jesteś„ starszym ”,„ nieznajomym ”ani„ członkiem mojej rodziny ”, więc:
„Idź się pieprzyć, chodźmy. Weź prysznic, zanim pójdziemy, bo twój zapach już zabije muchy, umyj śmierdzące usta, umyj żółte zęby. Widzisz, twoja skóra jest ciemna… naprawdę ciemny i nie jest równomiernie zabarwiony. C „Mon man, jakiego cholernego taniego proszku używasz? Poza tym… proszę odpowiednio uczesać włosy. Podczas rozmowy zebrałem już trochę plastra miodu z twoich włosów. Ostatnia rzecz… nie mów temu staruszkowi, że wrócimy późno. Jest do bani, mam nawet mdłości, słysząc jego imię. Kto znowu ma na imię? Lim? Tak, ten stary kulawy w twoim domu. Och, twój tato? Przepraszam, nie wiem, że to twój tata. Skąd ten facet? Flores? Ach cholera, po prostu wiem, że ludzie Flores biorą prysznic co roku. ”
Rasizm
Po raz pierwszy rasizm poczuł kiedy byłem w 3 klasie podstawówki, ale nie zdawałem sobie sprawy, co to jest i nawet nie znam jeszcze słowa rasizm. Kilku starszych uczniów przyszło do mnie z prośbą o pieniądze. Powiedzieli: „Hej Chińczycy, musisz mieć dużo pieniędzy. Twoja skóra jest bardzo czysta, co oznacza, że jesteś bogaty. Daj nam trochę pieniędzy. ”
Wtedy odpowiedziałem:„ Kim do diabła jesteś, nawet cię nie znam. Zapytaj swojego tatę, nie jestem twoim tatą ”. Próbowali złapać moją torbę i walczyliśmy fizycznie. W końcu nasz nauczyciel ukarał nas, abyśmy stanęli i pozdrowili flagę w otwartej sali w południe.
Kiedy miałem 18 lat, często słyszałem, jak niektórzy znajomi mówili: „Jestem Pribumi (angielski: ojczysty), a jesteś Chińczykiem. Więc nie jesteśmy tacy sami ”. Naprawdę nigdy nie rozumiem takiego podziału. Nigdy nie dzwonię do nikogo, kto nie jest moim bliskim przyjacielem z ich plemieniem, ale dlaczego mieliby nazywać mnie Chińczykiem? (Nawet ja nie jestem prawdziwym Chińczykiem).
Więc myślę, że rasizm zaczyna się stąd: A co jeśli jesteś tubylcem, a ja jestem Chińczykiem?
W rzeczywistości ja nie jestem Chińczykiem, nie mówię po chińsku. To mój irytujący tata powiedział, że jesteśmy Chińczykami, ale on też w ogóle nie mówił po mandaryńsku. Nie lubię chińskich dziewcząt, ich włosy pod pachami są nawet grubsze niż dżungla Borneo. Więc przestań nazywać mnie Chińczykami, chyba że nie masz nic przeciwko, że nazywam cię Bataknese lub cokolwiek innego na moją korzyść.
Z moich obserwacji Zauważyłem, że wszyscy ludzie w grupie, którzy wprost nazywają siebie „tubylcami”, zazwyczaj unikają nas, których nazywają „Chińczykami”. Wygląda na to, że mają specyficzną nienawiść do naszej grupy, ale tak naprawdę nie rozumiem, co to jest.
Kiedy studiowałem na uniwersytecie, spotkałem bardziej otwartych „tubylców”, którzy dyskutowali na ten temat. Podsumowując, oboje nie możemy znaleźć powodu, dla którego się nienawidzimy.
Ze swojej strony widzę grupę „tubylców” jako gorszych ludzi, którzy odchodzą na bok, aby nas uniknąć. Ze strony mojego przyjaciela widzi, że „Chińczycy” jako ekskluzywna grupa, która nie przyjmie nikogo spoza swojej klasy.
Może jeśli jesteś gangiem „nie-Chińczyków” i „nierodzimych” może dać nam wgląd?