Beste antwoord
Dit is eigenlijk niet eenvoudig. Bij het vertalen vind ik het gemakkelijker om na te denken over de betekenis in context en probeer dat te vertalen, in plaats van letterlijke woorden.
Meneer en mevrouw kunnen bijvoorbeeld in veel contexten worden gebruikt. In gewone contexten, zoals excuseer me, meneer of ma, waar kan ik de dvd-spelers vinden , vervoegen Japanners gewoonlijk werkwoorden en spreken ze met grammatica bedoeld voor beleefde context wanneer ze alleen worden gebruikt voor algemene beleefdheid. gebruik meestal geen voornaamwoorden om naar de andere deelnemer in een gesprek te verwijzen.
In een specifiekere context, zoals de mevrouw in de winkel, kunt u bij het specifiek naar iemand wijzen woorden gebruiken die afhankelijk zijn van de leeftijd van de persoon naar wie u verwijst, zoals お ね え さ ん 、 お に い さ (oneesan, oniisan: grote zus, grote broer) kan verwijzen naar een jongere, over het algemeen jonger dan 35-40.お ば さ ん 、 お じ さ ん (obasan, ojisan: tante, oom) voor mensen van rond de 40-65 jaar, maar wees voorzichtig, sommige mensen, vooral dames, houden er niet van om “tante!” 🙂 お ば あ さ ん 、 お じ さ ん (obaasan, ojiisan: oma, opa) zijn goed voor ouderen. Zoals ik al zei, gebruiken Japanners deze meestal niet rechtstreeks om de andere persoon aan te spreken, maar alleen in context te verwijzen.
Ik hoop dat dit helpt! Als u de specifieke context kunt geven, kan ik misschien nauwkeuriger zijn.
Antwoord
Dat doet u niet.
Meneer en mevrouw (of mevrouw ) zijn in wezen onvertaalbaar, omdat Japans verschillende manieren heeft om respect te tonen. Als u -san op de naam van een persoon zet, is dat alsof u meneer of mevrouw zegt, enzovoort. In het soort situatie waarin we meneer en mevrouw gebruiken, Japans zou een titel gebruiken die is afgeleid van de relatie of de situatie. Bijvoorbeeld:
Winkelbediende (of een werknemer van een bedrijf) die met een klant spreekt of belt: o-kyaku-san… w hier betekent kyaku klant en de rest maakt het eervol.
Leerling tot leraar: s ensei.
Ondergeschikt aan leidinggevende: ofwel naam + san of functietitel, bijv. s hachoo, buchoo, tenchoo (CEO, afdelingshoofd, winkelmanager).
In het Engels zei een politieagent meneer of mevrouw (in eerste instantie) maar ik weet niet wat ze zeggen in Japan! Ik stel me voor dat ze het gebruik van een titel zouden vermijden, misschien gewoon sumimasen “excuseer mij” zeggen en je dan vertellen wat er aan de hand is.
Er zijn eigenlijk veel situaties waarin geen titel vereist is, en het meest natuurlijke is om zinnen te vormen zonder enige persoonlijke referentie – de context laat op elk punt zien naar wie er wordt verwezen.