Beste antwoord
“Silva” – naast het religieus geïnspireerde “dos Santos” of “Santos” (van de heiligen) – werd grotendeels geadopteerd door (of gegeven aan) slaven en inheems in Brazilië, ook door inheemse mensen in Portugese Afrikaanse koloniën.
Silva is het Latijnse woord voor jungle (tegenwoordig ‘selva’ in het Portugees) , veranderend in een achternaam in het oude Europa om een persoon “uit het bos” (da silva) aan te duiden, net zoals de oorsprong van achternamen als “Hill”, “Van der Zee”, “Van Donk”.
Eeuwen geleden werd deze achternaam zeker gekozen als passend voor “genealogie-gewiste” slaven of gedoopte inheemsen die onder het Portugese rijk in de tropen leefden.
Antwoord
Dit is recent! Portugese naamgevingsconventies zijn sinds de middeleeuwen verschillende keren gewijzigd.
In de vroege dagen van de taal werden edellieden genoemd met een voornaam, een patroniem en hun adellijke titel, zoals João Nunes de Castel “Branco . Degenen die feodale heren waren, voegden Don toe aan hun namen. Comoners zouden worden genoemd bij hun voornaam, hun patroniem en alles wat hen hielp beter te identificeren (een ander patroniem, een matroniem, hun beroep, hun plaats van herkomst als ze werden geboren ergens anders, enz.).
In de tijd van de navigatie ontwikkelden de Portugezen een ingewikkelder systeem, dat het patroniem naar buiten zou laten en een heilige naam voor of achter de opgegeven naam zou opnemen om hun toewijding en de eerste achternamen werden vastgelegd. Sommige patroniemen werden door gewone mensen als achternamen toegeëigend, andere verdwenen. Onder Spaanse invloed was het gebruikelijk dat de achternaam van de moeder op de eerste plaats kwam. Maar dit veranderde na het einde van de 18e eeuw en tegenwoordig is zowel in Portugal als in Brazilië de volgorde omgekeerd. De verandering kan zijn veroorzaakt door een verlangen om zich te onderscheiden van de Spanjaarden of door Britse invloed.
De vrouw die trouwt, voegt de achternaam van de echtgenoot toe aan het einde. Het wordt dus normaal dat dezelfde volgorde wordt aangehouden in de namen van de kinderen.
Wanneer Pedro Arias do Nascimento met Joana Maria Braga trouwt, wordt ze Joana Maria Braga do Nascimento en hun kinderen zullen “Braga do Nascimento” als hun achternamen dragen.
Houd er echter rekening mee dat de Braziliaanse wet hierin laks is en dat de ouders alle achternamen in de familie in directe overheersing kunnen oppikken en deze in willekeurige volgorde aan hun kinderen kunnen toeschrijven. Ik bijvoorbeeld.
Ik heet Jose Geraldo Gouvea Mijn vader is Geraldo Batista Gouvea en mijn moeder Maria Aparecida Freitas Gouvea Mijn grootouders van vaderskant waren Jose Batista Gouvea en Sebastiana Batista da Silva (let op de grappige volgorde van achternamen, aangezien mijn grootmoeder als Sebastiana Ladeira da Silva werd geboren) Mijn grootouders van moederskant waren Euclydes Luiz de Freita s (Euclides Luís in moderne spelling) en Palmyra de Britto Freitas (geboren Palmira Freyre de Britto, moderne spelling Palmira, Brito en Freire respectievelijk.)
Dus, als mijn ouders me wilden dopen Jose Geraldo Batista de Freitas Brito da Silva e Gouvea (pfff!) Ze hadden het kunnen doen. Sommige Braziliaanse families zijn er trots op dat ze veel achternamen hebben omdat ze denken dat ze er prinselijk uitzien, maar mijn ouders besloten dat ik een eenvoudige, duidelijke naam zou hebben en dat ik dus niet eens de achternaam van mijn moeder heb. Maar mijn broer heet Guilherme de Freitas Gouvea. Soms denken mensen dat we “neven zijn.
Soms komen er grappige achternaamvolgordes voor omdat de ouders een achternaam willen vergeten. Veel voorkomende achternamen zoals Silva, da Costa, Oliveira, dos Santos, enz. Zullen waarschijnlijk worden weggelaten. Ik moest er bij mijn vrouw op aandringen dat onze dochters de naam “Santos Gouvea” zouden krijgen in plaats van “Cerqueira Gouvea”. Ze gaf er de voorkeur aan de achternaam van haar moeder te gebruiken, omdat die minder vaak voorkomt.
Nog iets: vrouwen werden gedwongen de achternaam van hun man te nemen. Ik ken zelfs een vrouw met drie meisjesnamen die trouwde met een echtgenoot die er vier had en uiteindelijk bleef ze met slechts één voornaam en één achternaam over. Ik kan haar echte naam niet zeggen, maar laten we aannemen dat Ana Gomes de Oliveira Ribeiro na haar huwelijk met Jose Maria Gonçalves Coutinho das Neves e Braga alleen Ana Braga werd. Dit gebeurde vaak omdat imposante echtgenoten bijna de vroegere identiteit van hun vrouw wilden wissen (tot 1988 hoefden vrouwen geen eigen documenten te hebben, ze konden hun echtgenoten gebruiken “). Soms gebeurde dit per ongeluk: toen mijn tante Maria Guilhermina trouwde, ontdekte ze ze was geregistreerd zonder achternaam, dus nam ze gewoon de vrouwen van haar man.